Πρόκειται σίγουρα για ένα απο τα γνωστότερα και εντυπωσιακότερα άστρα του νυχτερινού ουρανού.
Ο Σείριοs (α Μεγάλου Κυνόs),άστρο πασίγνωστο απο την Αρχαιότητα,με πάρα πολλούs μύθουs,και με περίοπτη θέση στην κουλτούρα πολύ σημαντικών πολιτισμών,όπωs ο Αιγυπιακόs.Είναι και ένα απο κοντινότερα στον Ηλιο άστρα,στην άμεση γειτονιά μαs,καθώs απέχει μόλιs 8,6 έτη φωτόs.Η εγγύτητα του μαζί με τιs ιδιότητεs του τον καθιστούν το λαμπρότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού.
Πέρα όμωs απο την λάμψη του Σείριου,υπάρχει και κάτι εξίσου ενδιαφέρον.Για χιλιάδεs χρόνια ο Σείριοs θεωρούταν ωs ένα "μοναχικό" άστρο.Η πεποίθηση αυτή ξεκίνησε να αλλάζει πρόs τα μέσα του 19ου αιώνα,εξαιτίαs των οξυδερκών παρατηρήσεων του γερμανού αστρονόμου και μαθηματικού Φρειδερίκου Μπέσελ.Παρατηρώνταs "παραδοξότητεs" στην τροχιακή συμπεριφορά του Σείριου,και βοηθούμενοs απο τα Μαθηματικά,κατέληξε το 1844 να διατυπώσει,οτι ο Σείριοs δεν έιναι στην πραγαμτικότητα ένα άστρο,άλλα ένα σύστημα δύο αστέρων,με το ένα αμυδρότερο μέλοs αόρατο απο τα τηλεσκόπια εκείνηs τηs εποχήs.Την υπόθεση του ήρθε να επιβεβαβαιώσει το 1862 ο Αλβιν Κλάρκ,όταν και κατάφερε να παρατηρήσει τον μέχρι πρότινοs αόρατο συνοδό.
Ο Σείριοs Β όπωs ονομάστηκε,έιναι έναs λευκόs νάνοs ηλικίαs περίπου 120 εκατομμυρίων ετών.Ξεκίνησε σαν ένα άστρο με πολλαπλάσια μάζα και μέγεθοs απο αυτό του Ηλιου,για να "καταλήξει" σε λευκό νάνο μόλιs 60 εκατομμύρια χρόνια απο την δημιουργία του.Σήμερα έχει διάμετρο σχεδόν όση και η Γή,και μάζα όσο σχεδόν ο Ηλιοs,γεγονόs που τον καθιστά ενα εξαιρετικά πυκνό σώμα,με ένα εξαιρετικά ισχυρό βαρυτικό πεδίο,έναs απο τουs βαρύτερουs λευκούs νάνουs που γνωρίζουμε.Μπορεί να έιναι 1000 φορέs αμυδρότεροs του Σείριου Α,άλλα παραμένει κατά 2,5 περίπου φορέs θερμότεροs του.Aν και η διαδικασία τηs σύντηξηs έχει σταματήσει εδω και εκατομμύρια χρόνια,ο Σείριοs Β,όπωs και όλοι οι λευκοί νάνοι είναι πολύ αγωγοί και θερμότηταs.Μια ιδιότητα που θα συνεχίσει να διατηρεί την θερμότητα για περίπου 2 δισεκατομμύρια ακομα χρόνια.
Είναι ο δεύτεροs λευκόs νάνοs που ανακαλύθηκε,μια κατηγορία σωμάτων που αν και είναι πολύ κοινή καθώs η μεγάλη πλειοψηφία των άστρων καταλήγει σε αυτό το στάδιο,δεν παύει να παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.