Η σημερινή εικόνα του Ηλιακού Συστήματοs,χαρακτηρίαζεται απο μια γενικά ομαλή και οργανωμένη διάταξη ουρανίων σωμάτων,που κινούμενα με βάση τουs Νόμουs τηs Ουράνιαs Μηχανικήs όπωs αυτοί διατυπώθηκαν απο τον Κέπλερ και τον Νέυτωνα,συνεχίζουν αδιατάρακτα την αέναη περιστροφή τουs γύρω απο τον Ηλιο.Περιστασιακά κάποια μικρά σώματα απο το Νέφοs Οοrt,την Ζώνη Kuiper ή την Ζώνη των Αστεροειδών,θα παρεκλίνουν κινούμενα σε περισσότερο χαοτικέs τροχιέs,και υπό προυποθέσειs μπορούν να προκαλέσουν μια μεγαλύτερηs ή μικρότερηs κλίμακαs σύγκρουση.
Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.Στο νεαρό Ηλιακό Σύστημα,οι αρχικέs τροχιέs των σωμάτων ήταν πολύ πιο χαοτικέs,με τιτάνιεs συγκρούσειs να αποτελούν συχνό φαινόμενο.Η Σελήνη έιναι ένα σώμα που προεκυψε μετά απο ανάλογη σύγκρουση,όταν ενα σώμα στο μέγεθοs του Αρη,συγκρούστηκε με την Γή.Ανάλογη ιστορία έχει να διηγηθεί και ο πλανήτηs Ουρανόs,όταν η σύγκρουση του με πρωτοπλανήτη στο μέγεθοs τηs Γήs,τον "ξαπλωσε" στην τροχιά του με μια αξονική κλίση 97 μοιρών.
Φαινομενικά τίποτα δεν φαίνεται όμωs να διαταρράσει την αρμονία των πλανητικών τροχιών.Στα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια όμωs πιαθανότα θα ανατραπέι αυτό.Γεγονότα όπωs η προσέγγιση κάποιου αστέρα στο Ηλιακό Σύστημα,μπορεί να απορρυθμίσει πλήρωs την τάξη των πλανητικών τροχιών.Μια μελέτη που δημοσίευσε το 1989 ο Γάλλοs αστρονόμοs Jaques Laskar,έχει ενδιαφέροντα ευρήματα,καθώs το μοντέλο που έφτιαξε δείχνει υπο προυποθέσειs πιθανότητα σύγκρουσηs του Ερμή με την Αφροδίτη,εξοβελισμό του Άρη απο το Ηλιακό Σύστημα,άλλα και συγκρουση τηs Γήs με εναν απο τουs εσωτερικούs πλανήτεs.
Το σίγουρο έιναι οτι σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια απο τώρα,καθώs ο Ηλιοs θα μπέι στο στάδιο του Ερυθρού Γίγαντα,οι αλλαγέs στο Ηλιακό Σύστημα,θα έιναι νομοτελειακέs και αναπόφευκτεs.