Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Οι ετήσιεs βροχέs διαττόντων,σε δίαφορεs εποχέs του χρόνου,συγκαταλέγονται ανάμεσα στα ομορφότερα θεάματα που μπορεί να προσφέρει ο νυχτερινόs ουρανόs.Υπό καλέs συνθήκεs παρατήρησηs μπορούν να γίνουν κάτι το εντυπωσιακό,μαγνητίζονταs τουs τυχερούs παρατηρητέs.
Πρόκειται συνήθωs για υπολλέιματα ουράs κομητών,που συναντά η Γή στην ετήσια τροχιά τηs γύρω απο τον Ηλιο,που δεν ξεπερνούν σε μέγεθοs τα μερικά εκατοστά στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Όμωs στο Ηλιακό Σύστημα υπάρχουν και μεγαλύτερα σώματα,που ενίοτε μπορεί να κινούνται σε άναρχεs χαοτικέs τροχιέs.Σώματα υπολλέιματα διαστημικών συγκρούσεων,και απομεινάρια μιαs άλληs,πολύ πρώιμηs εποχήs του Ηλιακού Συστηματοs,όπου η κατάσταση ήταν αρκετά χαοτική,και τεράστιεs συγκρούσειs ήταν ένα αρκετά συχνό φαινόμενο.Το σύνολο των πλανητών και των δορυφόρων του Ηλιακού Συστήματοs έχουν πέσει θύματα αναρίθμητων ανάλογων συγκρούσεων στα περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξηs τουs.Η Γή φυσικά δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.Το πλεόν γνωστό και τρανταχτό παράδειγμα,με πολύ σοβαρέs επιπτώσειs τόσο στην Γή,όσο και στην Ζωή που εκέινη την εποχή ευδοκιμούσε,ήταν ο αστεροείδηs που έπεσε πρίν απο 66 εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή του σημερινού Κόλπου του Μεξικού,συντελώνταs στην εξαφάνιση των Δεινοσάυρων.Μικρότεροι κίνδυνοι,περισσότερο τοπικού χαρακτήρα έρχονται απο μικρότερα σώματα.Όπωs ο μετεωρίτηs που ευθύνεται για την περίφημη έκρηξη τηs Τουνγκούσκα,περιοχή τηs Ανατολικήs Σιβηρίαs το 1908.
Ηταν το βράδυ τηs 30ηs Ιουνίου 1908,όταν έναs μετεωρίτηs,διαμέτρου περίπου 100(αν και οι εκτιμήσειs διαφέρουν) μέτρων εισήλθε στην ατμόσφαιρα τηs Γήs με ταχύτητα περίπου 50.000 χιλιομέτρων την ώρα.Ο συνδυασμόs τηs θερμότηταs με την εξαιρετική πίεση,έκανε τον μετεωρίτη να διαλυθεί σε μια έκρηξη που ήταν κατα 1 εκατομμύριο ισχυρότερη απο την έκρηξη τηs Χιροσίμα,σε ύψοs περίπου 10 χιλιομέτρων απο το έδαφοs.To ωστικό κύμα ισοπέδωσε τα πάντα σε μια ακτίνα 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων.Υπολογίζεται οτι περισσότερα απο 80 εκατομμύρια δέντρα καταστράφηκαν,ένω κατεγράφη και σεισμική δόνηση τηs τάξεωs των 5 βαθμών τηs κλίμακαs Ρίχτερ.Ηταν τόσο ισχυρή η έκρηξη,που η λάψμη έγινε ορατή μέχρι και την Αγγλία,αρκετέs χιλιάδεs χιλιόμετρα μακριά.H ολοκληρωτική καταστροφή του σώματοs στην ατμόσφαιρα,δεν οδήγησε στην δημιουργία κρατήρα στο έδαφοs,αν και συνήθωs ανάλογεs εκρήξειs είναι δυνατόν να δημιουργήσουν.Ανάλογα συμβάντα έχουμε περίπου κάθε 300 χρόνια.Το ευτύχημα στην περίπτωση αυτή ήταν οτι η έκρηξη έλαβε χώρα σε μια εξαιρετικά αραιοκατοικημένη περιοχή,έμεινε όμωs στην Ιστορία για τα εντυπωσιακά αποτελέσματα τηs.

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Σε αντίθεση με τα νεφελώματα αντανάκλασηs,τα νεφελώματα εκπομπήs όπωs το εικονιζόμενο Νεφέλωμα τηs Λιμνοθάλασσαs (M8) στον Τοξότη,δεν αρκούνται στο να διαχέουν απλώs το φώs των κοντινών τουs άστρων,άλλα στην ουσία εκπέμπουν όπωs μαρτυρά και το όνομα τουs,το δικό τουs ορατό κομμάτι ακτινοβολίαs.Πρόκειται για συνήθωs μεγάλα νέφη Υδρογόνου,και σκόνηs,που γειτνιάζουν με νεαρά υπέρθερμα άστρα.Αποτέλεσμα αυτού ο ιονισμόs του Υδρογόνου απο την πολύ ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία που εκμέμπεται απο τα άστρα αυτά.Τα άτομα του Υδρογόνου παραμένουν σε κατάσταση "υψηλήs ενέργειαs",σε θερμοκρασίεs που πολλέs φορέs φτάνουν και τουs 10.000 C,ακτινοβολώνταs το χαρακτηριστικό για τα νεφελώματα αυτά ερυθρό χρώμα.Θεωρούνται πολύ σημαντικέs περιοχέs αστρογέννεσηs,και πολλέs "φορτίζονται" απο το ίδιο άστρο που δημιούργησαν ,ή ακόμα και ολόκληρο σμήνων νεαρών άστέρων.Ωs νεφελώματα εκπομπήs μπορούν να χαρακτηριστούν επίσηs και αρκετά πλανητικά νεφελώματα,που δέχονται την ακτινοβολία του Λευκού νάνου,πυρήνα του άρχικού άστρου απο όπου προήλθαν.
Το Νεφέλωμα τηs Λιμνοθάλασσαs έιναι ένα απο τα πλέον χαρακτηριστικά και εκτεταμένα νεφελώματα αυτού τουs είδουs.Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 5.000 ετών φωτόs,η δέ διάμετροs του φτάνει τα 130.Στο κέντρο του νεφελώματοs βρίσκεται ο αστέραs Herschel 36.Εναs εξαιρετικά νεαρόs (10.000 ετών),κυανόs υπεργίγανταs,δημιούργημα του νεφελωματοs.Εξίσου τυπικό παράδειγμα,και αρκετά γνωστό έιναι και το Νεφέλωμα του Ωρίωνα (Μ42),άλλα και το Νεφέλωμα Φυσαλίδα (NGC 7635) στην Κασσιώπη. 

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Βρίσκεται 1.300 έτη φωτόs μακριά μαs,στον αστερισμό του Κηφέα.Με διάμετρο 6 περίπου ετών φωτόs,είναι έναs πολύ χαρακτηριστικόs αντιπρόσωποs μιαs κατηγορίαs νεφελωμάτων,στην οποία συγκαταλέγονται και οι διάσημεs Πλειάδεs.Το Νεφέλωμα τηs Ιριδαs (NGC 7023),είναι ένα νεφέλωμα αντανάκλασηs,και μια σημαντική περιοχή αστρογέννεσηs.Tα νεφελώματα αυτού του τύπου διαχέεουν το φώs των κοντινών τουs άστρων,δίνονταs συνήθωs εντυπωσιακά μπλέ οπτικά αποτελέσματα,καθώs τόσο η σύνθεση όσο και η πυκνότητα τηs διαστρικήs σκόνηs που τα αποτελεί,ευνοούν το αποτέλεσμα αυτό.Αρκετά συχνά σχετίζονται με "νεογέννητα" σμήνη αστέρων,πολλέs φορέs δε η πυκνότητα τηs σκόνηs είναι τόσο μεγάλη,που εμποδίζει το φώs να διαφύγει.Το νεφέλωμα τηs Ιριδαs χρωστά την εντυπωσιακή του εμφάνιση στο άστρο SAO 19158,στο κέντρο του Νεφελώματοs,ενα νέαρο θερμό άστρο,10 φορέs μαζικότερο απο το Ηλιο.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Απολαμβάνονταs μια ζεστή ηλιόλουστη ημέρα,έιναι ίσωs πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε,οτι η πηγή Ζωήs και θερμότηταs,o Hλιοs,θα ξεκινήσει σταδιακά να μετατρέπεται σε περίπου 1 δισεκατομμυριο χρόνια απο τώρα,σε όργανο καταστροφήs τηs ίδιαs τηs Ζωήs,που βοήθησε να αναπτυχθεί και να συντηρηθεί.Καθώs θα αρχίζει να εξαντλεί τα αποθέματα του σε Υδρογόνο,την καύσιμη ύλη του,θα διογκωθεί,σπρώνχονταs αργά άλλα σταθερά τιs εξωτερικέs στοιβάδεs τηs ατμόσφαιραs του πρόs το Διάστημα,ενώ παράλληλα ο πυρήναs του θα συρρικνώνεται.Ο Ηλιοs θα μετατραπεί σε έναν Ερυθρό Γίγαντα,"καταπίνονταs" τον Ερμή και την Αφροδίτη και ίσωs και την Γη.Μια Γή που θα έχει πλήρωs απογυμνωθεί απο κάθε έιδουs ατμόσφαιρα και κατ'επέκταση Ζωή.
Όταν τελείωσει και το στάδιο του Ερυθρού Γίγαντα,σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια απο τώρα,ο υπέρπυκνόs πλέον πυρήναs του Ηλιου θα συνεχίσει την ζωή του ωs Λευκόs Νάνοs.Το υπόλοιπο διαφυγόν υλικό του,θα σχηματίσει ένα Πλανητικό Νεφέλωμα,όπωs το εικονιζόμενο Δακτυλιοειδέs Νεφέλωμα (M57)  στον αστερισμό τηs Λύραs.Ενα αρκετά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ηλικίαs περίπου 7.000 ετών,και διαμέτρου σχεδόν 1,5 ετουs φωτόs,που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2.300 ετών φωτόs.
Τα Πλανητικά Νεφελώματα σχηματίζονται απο άστρα παρόμοια με τον Ηλιο,με ανώτερο όριο τιs 8 ηλιακέs μάζεs.Στην σχετικά σύντομη για τα αστρονομικά δεδομένα ζωή τουs (20-25.000 χρόνια),συνεχίζουν να επεκτέινονται μέχρι να ομογενοιποιηθούν με το μεσαστρικό υλικό.Στην διάρκεια αυτήs τηs διαδικασίαs όμωs μαs χαρίζουν σπάνιαs ομορφιάs εικόνεs,αποτέλεσμα κυρίωs του ιονισμού των αερίων που τα αποτελούν απο υπεριώδη ακτινοβολία.Φτάνουν συνήθωs το ένα έτοs φωτόs σε διάμετρο,και αρκετέs απο τιs ιδιότητεs τουs αποτελούν ακόμα μυστήριο,όπωs το γεγονόs του ότι μόνο ένα 20% απο αυτά έχει σφαιρική συμμετρία.Η μελέτη τουs είναι αρκετά σημαντική και για το γεγονόs του οτι φαίνεται να έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην χημική εξέλιξη του εκάστοτε Γαλαξία που βρίσκονται,εμπλουτίζονταs τουs σε μεγάλο βαθμό με βαρέα στοιχεία οπωs ο Ανθρακαs και το Οξυγόνο.Παρά το όνομα τουs,δεν έχουν καμία σχέση με τουs πλανήτεs.Το όνομα αποδίδεται στον διάσημο Αγγλο αστρονόμο του 18ου αιώνα Ουίλιαμ Χέρσελ,ο οποίοs με τα φτωχά σε σύγκριση με σήμερα μέσα τηs εποχήs,τα ταύτισε με πλανήτεs.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Ήταν το Καλοκαίρι του 1054,όταν οι εξαιρετικοί και δραστήριοι Κινέζοι αστρονόμοι τηs εποχήs,κατέγραψαν στα Χρονικά τηs Σινίκηs την έλευση ενόs εντυπωσιακού νέου αστέρα,τόσο εντυπωσιακού που ξεπερνούσε κατά 6 φορέs την λάμψη ακόμα και τηs ίδιαs τηs Αφροδίτηs.O νέοs αυτόs ουράνιοs επισκέπτηs για 23 ημέρεs παρέμεινε ορατόs ακόμα και στο φώs τηs ημέραs,και συνέχισε να λάμπει στον νυχτερινό ουρανό για τα επόμενα 2 χρόνια.Επρόκειτο για το αποτέλεσμα μιαs ισχυρότατηs έκρηξηs supernova που συνέβει πρίν απο 6500 χρόνια κοντά στο άστρο ζ του αστερισμού του Ταύρου.Το εκτιναχθέν υλικό του supernova,σχηματίσε αυτό που αργότερα έγινε γνωστό ωs Νεφέλωμα του Καρκίνου,το πλέον διάσημο νεφέλωμα παράγωγο έκρηξηs supernova.
Αυτού του έιδουs τα Νεφελώματα,εκτόs απο αρκετά εντυπωσικά,είναι και εξίσου σημαντικά.Είναι η κυριότερη πηγή βαρέων στοιχείων,πέραν του Υδρογόνου και του Ηλίου δηλαδή στο Σύμπαν.Αποτελέι γεγονόs οτι τα βαρύτερα στοιχεία,τα τόσο σημαντικά για το φαινόμενο τηs Zωήs,και δομικά συστατικά των σωμάτων μαs,"σφυρηλατήθηκαν" στο εσωτερικό μαζικών πρωτοστέρων και διασκορπίστηκαν στο Σύμπαν με ανάλογεs εκρήξειs.Πολύ σημαντικά επίσηs γιατί το διασκορπισθέν υλικό δίνει με την σειρά την απαραίτητη πρώτη ύλη για σχηματισμό νέων αστέρων,μια διαδικασία που γίνεται ακόμα ευκολότερη αν ο supernova περιβάλλεται ή γειτνιάζει με μοριακό νέφοs αερίων.Ακόμα όμωs κι'αν δεν συντρέχει αυτή η συνθήκη,εμπλουτίζει το αραιό μεσοαστρικό αέριο και σκόνη με τα πολύ σημαντικά βαρύτερα στοιχέια.Αυτά τα νεφελώματα επεκτείνονται για δεκάδεs χιλιάδεs χρόνια η δέ διάμετροs τουs μπορεί να φτάσει και τα 10 έτη φωτόs.Σημαντικόs αριθμόs απο αυτά έχει εναν pulsar ή έναν αστέρα νετρονίων στο κέντρο τουs,τον υπέρπυκνο πυρήνα δηλαδή του αρχικού άστρου.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Στούs περισσότερουs η εικόνα έιναι ήδη γνωστή.Είναι η Κεφαλή του Ίππου στον Ωρίωνα,σε απόσταση 1500 ετών φωτόs,κοντά στο ανατολικότερο άστρο τηs Ζώνηs του Ωρίωνα,τον Αλνιτάκ.
Ο εντυπωσιακόs και αρκετά πειστικόs σχηματισμόs,έιναι στην πραγματικότητα ένα Σκοτεινό Νεφέλωμα.Τα Σκοτεινά Νεφελώματα ή Νεφελώματα απορρόφησηs,έιναι συνήθωs μέρη τεράστιων μοριακών νεφών,και οφείλουν το όνομα τουs στην ιδιότητα που έχουν να αποκρύπτουν το φώs των αστέρων που βρίσκονται στο φόντο.Πρόκειται για διαστρική σκόνη,η οποία κατά τόπουs συγκεντρώνεται σε σημεία σε πολύ μεγάλη πυκνότητα.Αποτελούν δέ πολύ σημαντικούs τόπουs αστρογέννεσηs.Εκτόs τηs Κεφαλήs του Ίππου,πολύ γνωστό και αρκετά εντυπωσιακό,ορατό όμωs μόνο απο νότιο ημισφαίριο,έιναι και ο Σάκκοs Καρβούνων,στον Κένταυρο,που απέχει περίπου 600 έτη φωτόs.Υπολογίζεται οτι υπάρχουν πάνω απο 700 ανάλογα νεφελώματα στον Γαλαξία.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Όσο το Καλοκαίρι θα προχωρά,τόσο και οι θερινοί αστερισμοί σαν τον Τοξότη θα κάνουν περισσότερο αισθητή τη παρουσία τουs.Στον Τοξότη θα έχουμε την ευκαρία να παρατηρήσουμε και το εικονιζόμενο αντκέιμενο.Είναι το Μ22,Σφαιρωτό αστρικό σμήνοs,αποτελούμενο απο περίπου 70.000 άστρα,κοντά στο γαλαξιακό κέντρο σε αποσταση 10.500 ετών φωτόs απο την Γή.
Το Μ22 έιναι ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα σφαιρωτού σμήνουs.Υπάρχουν περίπου 150 στον Γαλαξία μαs,και σε αντίθεση με τα ανοικτά σμήνη,διακρίνονται για την πολύ πιο "συμπαγή" δομή τουs,δομή που τουs δίνει και το σχεδόν σφαιρικό τουs σχήμα.Αποτελούνται απο μερικέs δεκάδεs χιλιάδεs,μέχρι και λίγα εκατομμύρια άστρα,ενώ η διάμετροs τουs μπορέι να φτάσει και τα 200 έτη φωτόs.Συνήθωs τα βρίσκουμε κοντά στο κέντρο του κάθε Γαλαξία,και στην γαλαξιακή άλω,μακριά δηλαδή απο το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου.Αν και ακόμα δεν έχει κατανοηθεί επακριβώs ο μηχανισμόs δημιουργίαs τουs,η μελέτη τουs αποτελεί μια πολύ ευχάριστη πρόκληση.Ο πληθυσμόs τουs αποτελέιται κατά κύριο λόγο απο εξαιρετικά μέγαληs ηλικίαs άστρα,ορισμένα απο αυτά είναι εκ των αρχαιοτέρων του εκάστοτε Γαλαξία που ενδημούν,με ηλικίεs που ξεπερνούν τα 10 δισεκατομμύρια χρόνια ,κάτι που μαρτυρά και η πολύ χαμηλή περιεκτικότητα τουs σε βαρύτερα στοιχεία.

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Οι νυχτερινοί αναζητητέs του Ουρανού,τα "κυνηγούν" με ιδιαίτερο ζήλο,έιτε ωs απλό παρατηρησιακό,έιτε και ωs φωτογραφικό στόχο.Η αλήθεια έιναι οτι πρόκειται για ένα απο τα
καλύτερα και ομορφότερα θεάματα που μπορεί να προσφέρει ο νυχτερινόs ουρανόs,γι'αυτό και
γίνονται "ανάρπαστα".Πρόκειται για ανοικτά σμήνη αστέρων,όπωs η εικονιζόμενεs Πλειάδεs,οι Υάδεs άλλα και το Σμήνοs τηs Κυψέληs.
Tα ανοικτά σμήνη αστέρων έιναι στην ουσία μεγάλεs συγκεντρώσειs αστέρων με την ίδια περίπου ηλικία,χημική σύσταση και σε περίπου ίδια απόσταση απο εμάs,σε αρκετά κοντινέs αποστάσειs μεταξύ τουs.Σχηματίζονται απο το ίδιο μοριακό νέφοs αερίων,όταν αυτό ξεκινά να καταρρέει βαρυτικά.Στη συνέχεια διατηρούν μια σχετικά χαλαρή (ανοικτή) βαρυτική σύνδεση,σύνδεση που τουs χαρίζει και το όνομα τουs. Συνήθωs αριθμούν αρκετέs χιλάδεs άστρα,αν και δεν είναι σπάνια και αυτά που
έχουν σαφώs μικρότερο αστρικό πληθυσμό,τηs τάξεωs των εκατοντάδων ή ακόμα και δεκάδων.
Απαντώνται συνήθωs σε ανώμαλουs ή σπειροειδείs Γαλαξίεs όπωs είναι ο δικόs μαs,στον όποιο έχουν καταγραφεί περί τα 1.100,αν και οι εκτιμήσειs μιλούν για περίπου 100.000.Τα ανοικτά αστρικά σμήνη έχουν διάρκεια ζωήs μερικέs εκατοντάδεs εκατομμύρια χρόνια,πρίν χάσουν την συνοχή τουs,αν και τα πιο μεγάλα και μαζικά μπορούν να "ζήσουν" μέχρι και λίγα δισεκατομμύρια χρόνια.

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Μια όχι πολύ συνηθισμένη,άλλα και ταυτόχρονα όμορφη αστρική "σύναξη",άρχισε να κάνει την εμφάνιση τηs εδώ και λίγεs ημέρεs στον δυτικό νυχτερινό ουρανό.Η Αφροδίτη,ο δίδυμοs πλανήτηs τηs Γήs,το λαμπρότερο σώμα του νυχτερινού ουρανού,κάνει μια εμφάνιση ανάλογη τηs φήμηs τηs.Καθώs λάμπει με μέγεθοs -4,4,την βρίσκουμε στιs ιδανικότερεs συνθήκεs παρατήρησηs εδώ και 3 χρόνια.Λίγο μετά την δύση του Ηλίου,και για περίπου 2 ώρεs,δεσπόζει στον δυτικό ουρανό.Αρκετά κοντά και ο Δίαs,μόλιs λίγεs μοίρεs βορειοδυτικότερα.Την εικόνα συμπληρώνουν ο Βασιλίσκοs (a Λέοντα),λίγο πιο βόρεια,άλλα και ο Κάστοραs και ο Πολυδέυκηs (α και β Διδύμων) ,σχεδόν δίπλα στην Αφροδίτη.Ανάμεσα στον Δία και την Αφροδίτη βρίσκουμε ενα απο τα κοντινότερα και ομορφότερα ανοικτά αστρικά σμήνη.Το εικονιζόμενο Σμήνοs τηs Κυψέληs,στον αστερισμό του Καρκίνου.Απέχει περίπου 577 έτη φωτόs,και η ηλικία του υπολογίζεται σε 730 εκατομμύρια χρόνια,ενώ η διάμετροs του αγγίζει τα 15 έτη φωτόs.Αρκετά πλόυσιο σε αστρικό πληθυσμό,αριθμεί περισσότερα απο 1000 άστρα,μοιάζει αρκετά με ένα άλλο ανάλογο σμήνοs,αυτό των Υάδων.Το Σμήνοs συγκροτούν αρκετοί Ερυθροί Γίγαντεs και Λευκοί Νάνοι,άλλα και θερμότερα και λαμπρότερα 'αστρα,συγκεντωμένα πρόs τον πυρήνα του Σμήνουs.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Μπορεί η εικόνα που έχει επικρατήσει για το Σύμπαν,να φέρνει συνήθωs στο μυαλό,αρμονικέs,.όμορφεs εικόνεs,άστρων,αστρικών σμηνών και Γαλαξιών,όλα ενορχηστρωμένα σε μια αέναη,ασάλευτη τάξη.Όμωs μια περισσότερο προσεκτική και ενδελεχήs ματιά,φανερώνει ένα περιβάλλον,πολλέs φορέs,βίαιο και δυναμικό,με κοσμικέs συγκρούσειs,άλλα και εκρήξειs,φαινόμενα το μέγεθοs των οποίων έιναι πολύ δύσκολο αρκετέs φορέs να γίνουν πραγματικά αντιληπτά με βάση τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά.Σε ένα συνεχώs διαστελλομενο και εξελισσόμενο Σύμπαν,τα πάντα βρίσκονται σε μια ασταμάτητη κίνηση και εξέλιξη,εξέλιξη που συνήθωs ξεπερνά σε διάρκεια κατά πάρα πολύ την πολύ βραχύβια παρουσία του Ανθρώπου στη Γή.
Ετσι το προσεχέs και απώτερο Μέλλον τόσο τηs κοντινήs αστρικήs μαs γειτονιάs,όσο και του ευρύτερου χώρου έιναι γεμάτο απο κατακλυσμικέs αλλαγέs.Αλλαγέs που σίγουρα δεν θα δεί η δική μαs γενιά,ούτε κάν οι επόμενεs,άλλα ο μελλοντικόs θεωρητικόs παρατηρητήs,σίγουρα θα γνωρίσει ένα πολύ διαφορετικό Σύμπαν.Οπωs το εκπληκτικό υπερθέαμα που θα προσφέρει η έκρηξη hypernova του αστρικού κολοσού VY Μεγάλου Κυνόs,μια απο τιs μεγαλύτερεs εκρήξειs που θα έχει γνωρίσει ποτέ ο Γαλαξίαs μαs.Tαυτόχρονα παρατηρώνταs τον ουρανό για την έκρηξη,θα έχει μια αρκετά διαφορετική απο την σημερινή εικόνα.Οι γνώριμοι και οικείοι σήμερα αστερισμοί όπωs ο Ωρίωναs,η Μεγάλη Αρκτοs,o Περσέαs και οι Δίδυμοι,θα έχουν ένα αρκετά διαφορετικό σχήμα,που ελάχιστα θα θυμίζει το σημερινό.Ενώ σε 7 εκατομμύρια χρόνια απο τώρα,η εικόνα του πλανήτη Αρη,μπορεί να έιναι αρκετά πιο εντυπωσιακη.Εναs εν των δύο δορυφόρων-αστεροειδών του,ο Φόβοs,αναμένεται να διαλυθεί απο την βαρυτική αλληλεπίδραση του με τον Άρη,δίνονταs ένα εντυπωσιακό σύστημα δακτυλίων γύρω απο τον Κόκκινο πλανήτη.Αλλα και το πολύ οικείο φαινόμενο τηs ολικήs έκλειψηs Ηλίου θα πάψει να υπάρχει,καθώs η Σελήνη απομακρύνεται με ρυθμό 3,8 εκατοστών το χρόνο.500 με 600 εκατομύρια χρόνια απο τώρα θα έχει απομακρυνθεί σε τέτοια απόσταση που δεν θα μπορέι πλέον να καλύψει τον ηλιακό δίσκο.Εναν ηλιακό δίσκο που θα ξεκινήσει παράλληλα να διογκώνεται,καθώs ο Ηλιοs θα μετατρέπεται σε Ερυθρό γίγαντα.Ενα δισεκατομύριο χρόνια απο τώρα,η Γη θα έχει καταστεί αφιλόξενη για ζωή,εξαιτίαs τηs ραγδαίαs αύξησηs τηs θερμοκρασίαs,και τηs υπεριώδουs ακτινοβολίαs.Tην ίδια περίοδο ο Γαλαξίαs μαs θα έχει απορροφήσει μικρότερουs συνοδούs νάνουs Γαλαξίεs,όπωs τον Ανώμαλο νάνο Γαλαξία του Τοξότη,προχωρώνταs πρόs την σύγχωνευση με τον Γαλαξία τηs Ανδρομέδαs,διαδικασία που αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.Σε μεγαλύτερη κλίμακα,το Υπερσμήνοs Γαλαξιών τηs Παρθένου,μέλοs του οποίου έιναι τόσο ο Γαλαξίαs μαs,όσο και η Τοπική ομάδα Γαλαξίων,θα ξεκινήσει να ενώνεται σε μια πολύ μεγαλύτερη δομή.Η διαδικασία που θα διαρκέσει αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια,θα ένώσει περίπου 1 εκατομμύριο Γαλαξίεs,συμπεριλαμβανομένου του δικού μαs,σε εναν και μοναδικό Υπεργαλαξία,με διάμετρο μεγαλύτερη απο 100 εκατομμύρια έτη φωτόs.Aνάλογη μοίρα θα έχουν και όλα τα υπόλοιπα υπερσμήνη.δημιουργώνταs μια εικόνα του Σύμπαντοs,όπου τεράστιοι Υπεργαλαξίεs σε ολοένα και αυξανόμενεs αποστάσειs θα διακόπτουν το αστρικό κενό.