Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Σε μία όχι και τόσο μακρινή γωνία του Γαλαξία μαs, σε ένα υποθετικό Μέλλον, μια επιστημονική βάση έχει εγκατασταθεί σε έναν μάλλον αφιλόξενο και στερούμενο ατμόσφαιραs πλανήτη. Οι πρωτοπόροι ερευνητέs, σκαπανείs τηs Γνώσηs έχουν αυτή την εικόνα να τουs συντροφεύει σε μόνιμη βάση, μιαs και ο πλανήτηs είναι τροχικά κλειδωμένοs στον αστέρα του.
Μπορεί το Μέλλον να είναι υποθετικό, μάλλον και ο πλανήτηs, αφού η μέχρι τώρα αναζήτηση δεν έχει αποδώσει καρπούs, το άστρο όμωs είναι αληθινό. Είναι ο κόκκινοs νάνοs Wolf 359, ένα απο τα πλησιέστερα άστρα στο Ηλιακό Σύστημα.
Ο Wolf 359 απέχει μόλιs 7,9 έτη φωτόs απο εμάs, και έιναι έναs τυπικόs εκπρόσωποs μιαs εξαιρετικά πολυπληθούs, άλλα και σημαντικήs ομάδαs αστέρων. Των κόκκινων νάνων.
Τα άστρα αυτά είναι τα μικρότερα και λιγότερο μαζικά απο όλον τον αστρικό πληθυσμό. Για την ακρίβεια είναι σημαντικά μικρότερα και απο τον Ήλιο. Μπορούν να βρεθούν σε μεγέθη απο 7,5% που είναι και το κατώτατο όριο έωs και 50% τηs Ηλιακήs μάζαs, με εμφανέστατα πολύ μικρότερη διάμετρο, άλλα και φωτεινότητα, αφού οι λαμπρότεροι εξ αυτών, δεν ξεπερνούν το 10% τηs αντίστοιχηs Ηλιακήs. Aυτό φυσικά έιναι αποτέλεσμα και τηs θερμοκρασίαs τουs που συνήθωs δεν ξεπερνά τουs 3.000 C.
Λόγω αυτήs τηs βραδείαs κάυσηs και τηs διαφορετικήs εσωτερικήs δομήs τουs, οι κόκκινοι νάνοι αργούν πάρα πολύ να εξαντλήσουν τα πυρηνικά τουs κάυσιμα. Στην μια άκρη τηs κλίμακαs βρίσκουμε υπερμαζικά, υπέρθερμα άστρα, που ζούν μια σύντομη άλλα και εντυπωσιακή ζωή που μπορεί να έχει διάρκεια ακόμα και λίγεs δεκάδεs εκατομμύρια χρόνια. Άστρα σαν τον Ήλιο, έιναι περισσότερο "μεσόκοπα", και μπορούν να ζήσουν περίπου 10 δισεκατομμυρια χρόνια. Το προσδόκιμο τηs ζωήs όμωs για τουs κόκκινουs νάνουs, ξεφέυγει απο κάθε έννοια που γνωρίζουμε, ξεπερνώνταs κατά πολύ ακόμα και την ίδια την ηλικία του Σύμπαντοs (13,8 δισεκατομμύρια χρόνια). Έναs τυπικόs εκπρόσωποs αυτών των άστρων θα χρειαστεί 10 τρισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να εξαντλήσει το απόθεμα του, και να περάσει στο στάδιο του εκφυλισμού, μετατρεπόμενοs σε λευκό νάνο. Είναι προφανέs το ότι δεν υφίσταται στο..νεαρό για αυτά τα δεδομένα Σύμπαν, θνήσκων κόκκινοs νάνοs.
Παράλληλα είναι ο πλέον διαδεδομένοs τύποs αστέρα. Σχεδόν το 75% του γαλαξιακού πληθυσμού αποτελέιται απο αυτά τα μικρά άστρα, αρκετά εξ αυτών έρχονται σε ζεύγη. Η εξαιρετικά ήρεμη ζωή τουs, η σταθερότητα και τα χαμηλά επίπεδα θανατηφόρων ακτινοβολιών, τα κάνουν εξαιρετικά προσφιλή για τουs κυνηγούs πλανητών, και δή, γαιόμορφων που θα μπορούσαν δυνητικά να φιολοξενήσουν ζωή. Μπορεί ο Wolf 359 να στερείται μάλλον υποσχόμενων σωμάτων στην τροχιά του, δεν συμβαίνει όμωs το ίδιο με άλλουs κόκκινουs νάνουs, μερικοί απο αυτούs πρόσφατα βρέθηκαν με γαιόμορφουs πλανήτεs, αρκετά κοντά ή ακόμα και μέσα στην Κατοίκισημη Ζώνη τουs.
Εύλογο είναι και μερικοί απο τουs κοντινότερουs σε εμάs γείτονεs να είναι κόκκινοι νάνοι. Εκτόs απο τον Wolf 359, το κοντινότερο σε εμάs άστρο, ο Εγγύτατοs του Κενταύρου, είναι ένα τέτοιο σώμα, και βρίσκεται στα μόλιs 4,2 έτη φωτόs. Ανάλογα κοντά στην πολύ άμεση Ηλιακή γειτονιά βρίσκουμε και τον Αστέρα του Barnard, στα 6 έτη φωτόs.
Αν πραγματικά υπάρχει Αθανασία στο Σύμπαν, οι κόκκινοι νάνοι φαίνεται να είναι ότι κοντινότερο σε αυτή...


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015 στις 9 μ.μ.,
στο αμφιθέατρο του Ιονίου Πανεπιστημίου (Ιωάννη Θεοτόκη 72),
στα πλαίσια των διαλέξεων της Αστρονομικής Εταιρείας Κέρκυρας,
θα κάνουν μία παρουσίαση στην οποία θα ασχοληθούν με τρία βασικά ερωτήματα:
1. Τι θέλουμε να μάθουμε από τις παρατηρήσεις γαλαξιών;
Αυτό προϋποθέτει μια σύντομη εξήγηση για την εξέλιξη των άστρων που συνθέτουν το μεγαλύτερο μέρος του ορατού τμήματος ενός γαλαξία.
2. Γιατί χρειάζονται διαστημικές παρατηρήσεις;
Αυτό είναι απαραίτητο για παρατηρήσεις σε μήκη κύματος που απορροφώνται από την ατμόσφαιρα και δεν την διαπερνούν.
3. Τι μας διδάσκουν αυτές οι παρατηρήσεις για τη δυναμική εξέλιξη των γαλαξιών;
Αυτό το ερώτημα θα απαντηθεί με τη βοήθεια αριθμητικών προσομοιώσεων από υπερ-υπολογιστές.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.


Είναι μια ακόμα συνηθισμένη μέρα στον πλανήτη...ξυπνάτε με όχι και την καλύτερη δυνατή διάθεση, αφού θα θέλατε να κοιμηθήτε μια ώρα παραπάνω (τουλάχιστον). Ετοιμάζεστε να ξεκινήσετε την ημέρα σαs χαζεύονταs μία τυπική και καθόλου αισιόδοξη ενημερωτική εκπομπή, όταν ξαφνικά η οθόνη μαυρίζει...αφού τσεκάρετε ότι όντωs έχετε πληρώσει την ΔΕΗ, σύντομα αντιλαμβάνεστε ότι το ίδιο πρόβλημα έχουν και πάρα πολλοί άλλοι, όλοι. Μια πολύ ισχυρή έξαρση τηs ηλιακήs δραστηριότηταs έχει πλήξει την Γή, βγάζονταs νόκ-άουτ κάθε ηλεκτροπαραγωγική μονάδα, στέλνονταs τον πλανήτη περίπου 200 χρόνια πίσω, σε μια εποχή που ο ηλεκτρισμόs ήταν μια εξωτική έννοια. Ελπίζονταs οτι με κάποιον τρόπο θα επανέλθει ο 21οs αιώναs, ετοιμάζεστε για το πρώτο πραγματικά σκοτεινό βράδυ τηs ζωήs σαs.
Όταν χαθεί και η τελευταία ρανίδα φωτόs, ο νυχτερινόs ουρανόs αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλέιο, ακόμα και στιs πλέον πυκνοκατοικημένεs και πολύβουεs πόλειs. Αρκετοί άνθρωποι σοκάρονται απο το θέαμα, μιάs και ποτέ στην ζωή τουs δεν έχουν δέι τέτοιον ουρανό με τόσα πολλά φωτεινά στίγματα. Τόσα πολλά που δεν μπορείs κάν να τα μετρήσειs...Εκατομμύρια, ίσωs δεκάδεs εκατομμύρια...;όχι, ακόμα και σε τόσο ιδανικέs συνθήκεs παρητήρησηs, με ολοκληρωτική απουσία φωτορύπανσηs, και στα δύο ημισφαίρια του πλανήτη, είναι ορατά λιγότερα απο 10.000 άστρα απο το γυμνό ανθρώπινο μάτι. Περίπου 9.100 σύμφωνα με μία εκτίμηση, κάτι που ρίχνει τον αριθμό στα περίπου 4.500 άστρα για το ημισφάιριο που βρίσκεται ο παρατηρητήs. Όλα σε αποστάσειs απο 4,3 έτη φωτόs (A Kενταύρου), μέχρι και 7.500 έτη φωτόs (Η Καρίναs), με το δεύτερο να είναι μια...φωτεινή εξαίρεση, καθώs είναι ένα εξαιρετικά ιδιόμορφο διπλό άστρο που λάμπει 5 εκατομμύρια φορέs περισσότερο απο τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα, όλα τα άστρα που θα βλέπουμε, έιναι σε ακτίνα μέχρι και 4.000 έτών φωτόs. ;Eνα πολύ μικρό και ασήμαντο δηλαδή κομμάτι του Γαλαξία μαs, που έχει διάμετρο 100.000 ετών φωτόs. Το Ηλιακό Σύστημα μακριά απο το πυκνοκατοικημένο γαλαξιακό κέντρο, και μή ανήκον σε κάποιο αστρικό σμήνοs, βρίσκεται σε ενα ήσυχο και όχι πολύ κατοικημένο γαλαξιακό προάστειο. Ακόμα και στην άμεση άμεση ηλιακή γειτονιά οι αποστάσειs είναι σεβαστέs. Απο τα 4,3 έτη φωτόs του Α Κενταύρου, στον Αστέρα του Barnard στα 5,9 έτη φωτόs, τον Σείριο στα 8,7, το Ε Ηριδανού στα 10,5 και τον Προκύωνα στα 11,5...Πάντωs για τόσο λίγα συγκριτικά με τον γαλαξιακό πληθυσμό, προσφέρουν μαγικό θέαμα.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Μπορεί να έιμαστε θνητά όντα σχετικά πεπερασμένων φυσικών δυνατοτήτων, αυτό όμωs ποτέ δεν εμπόδισε το πάντα εξαπλούμενο και περίεργο ανθρώπινο πνέυμα να προσπαθεί και να καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να "δεί" και να "ακούσει" τον Κόσμο πέρα απο τα όρια των γονιδιακών μαs προδιαγραφών.
Εδώ και αρκετά χρόνια ανάμεσα στα Ιερά δισκοπότηρα που κυνηγά η σύγχρονη Κοσμολογία βρίσκονται και τα βαρυτικά κύμματα. Ρυτιδώσειs, διαταράξειs στον ιστό του Χωροχρόνου που προκαλούνται απο τιs κινήσειs των σωμάτων σε αυτόν. Η αναλογία είναι ακριβώs ίδια με την επιφάνεια μιαs λίμνηs και τουs κυμματισμούs που παρουσιάζει όταν ρίξουμε ένα βότσαλο.
Η ιδέα αποτελέι μέροs των εξισωσεων τηs Θεωρίαs τηs Γενικήs Σχετικότηταs, και μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε κάποιο ίχνοs απο αυτά.
Οι ελπίδεs απο χθέs βράδυ εκτοξέυτηκαν μαζί με την διαστημοσυσκευή LISA Pathfinder, μια προσπάθεια τηs ESA, ειδικά εξοπλισμένη για την ανίχνευση των "μυθικών" για την ώρα κυμμάτων. Η LISA θα ανιχνέυει τον συμπαντικό ιστό απο το σημείο Lagrange 1 μεταξύ Γήs και Ήλιου 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρο μακριά, σημείο που η βαρυτική δύναμη τηs Γήs και του Ήλιου έχουν ακριβώs τέτοια τιμή που επιτρέπουν στο μικρό σκάφοs να ισορροπεί ανάμεσα τουs. Αs ελπίσουμε ότι αυτή την φορά θα καταφέρουμε να "ακούσουμε" το Σύμπαν να μιλά με διαφορετική φωνή, πέρα απο αυτήν του ηλεκτρομαγνητικού φάσματοs.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Αs υποθέσουμε ότι έχετε κατασκευάσει μια συσκευή που σαs επιτρέπει άλματα στον Χρόνο. Ή έχετε βρεί μια αρκετά σταθερή και φιλική πρόs τον χρήστη σκουληκότρυπα, που κάνει την ίδια δουλειά και σαs αφήνει πάντα στο ίδιο σημείο του Χώρου.
Βρίσκετε τον ευατό σαs στο έτοs 50.000 πΧ, όταν ακόμα ο Πολιτισμόs ήταν κάτι παντελώs άγνωστο και η Ανθρώπινη φυλή πάλευε με τα στοιχεία τηs Φύσηs για την επιβίωση. Είναι βράδυ η ατμόσφαιρα κάτι παραπάνω απο παγερή, αφού προσγειωθήκατε στο απόγειο τηs Εποχήs των Παγετώνων.
Αφού λογικά έιστε κοντά στο σπίτι σαs στο Παρόν, θυμάστε ότι βόρεια και όχι πολύ μακριά υπάρχει ένα σπήλαιο που μπορεί να φιλοξενήσει το δοκιμαζόμενο σώμα σαs για την νύχτα. Η αναζήτηση γίνεται επιτακτικότερη καθώs ακούτε κραυγέs γνωστών-άγνωστων ζώων, όπωs βρυχηθμούs λιονταριών, σκουξίματα υαινών, άλλα και έναν ήχο που μπορεί να προέρχεται μόνο απο κάτι που μοιάζει με ελέφαντα. Δεν ειστε στην Αφρική, άλλα στην Ελλάδα σε μια εποχή που αυτή ήταν η κυρίαρχη πανίδα του χώρου...Βόρεια..άλλα που έιναι ο Βορράs; Aμέσωs το βλέμμα ψάχνει τον ουρανό για τον Πολικό Αστέρα ή τουλάχιστον την Μεγάλη Αρκτο. Τίποτε όμωs δεν θυμίζει τον ουρανό που γνωρίζετε, φαίνεται ξένοs, αφιλόξενοs, σαν απο άλλο πλανήτη. Ούτε τα άστρα δεν θέλουν την παρουσία σαs εδώ σκέφτεστε καθώs γυρνάτε άσκοπα στο δάσοs.Οι γνωστοί αστερισμοί έχουν δώσει την θέση τουs σε κάτι που μπορεί με αρκετή φαντασία να θυμίζει το γνώριμο σχήμα τουs.
Φυσικά κανείs δεν θα αναγνώριζε τουs αστeρισμούs, γιατί στα 50.000 χρόνια που μεσολάβησαν τόσο η Γή, όσο και τα άστρα που απαρτίζουν τα γνώριμα σχήματα έχουν μετακινηθεί στο Διάστημα, αλλάζονταs τιs σχετικέs μεταξύ τουs θέσειs. Τα πάντα βρίσκονται σε κίνηση στο Σύμπαν. Αστρικά σμηνη διαλύονται. άστρα απομακρύνονται την ίδια στιγμή που άλλα προσεγγίζουν. Η ιδια η Γή μαζί με όλο το Ηλιακό Σύστημα εκτελέι μια αργή περιφορά γύρω απο το Γαλαξιακό κέντρο. Μια κίνηση που θέλει περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρωθεί. Σαν αποτέλεσμα αυτού αλλάζει και το αστρικό τοπίο, πέρα απο τιs κινήσειs των ίδιων των άστρων. Ετσι ο ουρaνόs του μακρινού Παρελθόντos δεν θυμίζει και πολύ τον σημερινό και πολύ περισσοτερο τον μελλοντικό, όπωs δείχνει η εικόνα για δύο πολύ γνωστούs και εμβληματικούs αστερισμούs. Την Μεγάλη Αρκτο (επάνω) και τον Ωρiωνα (κάτω).

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Πανικόs είναι η πλησιέστερη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που βίωσε μεγάλο μέροs τηs Ανθρωπότηταs, στο όχι και τόσο μακρινό 1910. Υπαίτιοs, ο εικονιζόμενοs διάσημοs "ταραχοποιόs", Κομήτηs του Χάλλευ. Φυσικά ποτέ η Γή δεν κινδύνευσε απο τον Κομήτη, απλώs το πέρασμα του ήταν αρκετά κοντά στον πλανήτη μαs, στα 22 εκατομμύρια χιλιόμετρα, γεγονόs που έφερε την Γη να περνά απο την ουρά αεριών και σκόνηs του Χάλλευ, χωρίs περισσότερεs συνέπειεs.
Oι κομήτεs απο την αυγή σχεδόν του Πολιτισμού αντιμετωπίστηκαν με δέοs και φόβο, ώs "κακοί οιωνοί", και φορείs καταστροφών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση το 1347 και σύνδεση ενόs απο αυτούs, με την τρομερή επιδημία Βουβωνικήs Πανώληs, που θέρισε τον μισό πληθυσμό τηs Ευρώπηs απο το 1346 έωs και το 1350. Φυσικά ο κομήτηs δεν έιχε καμία σχέση με αυτό, καθώs η ασθένεια μεταδόθηκε απο τρωκτικά που μεταφέρθηκαν απο την Κεντρική Ασία,με τουs πρώτουs εμπόρουs του Δρόμου του Μεταξιού.
Οι κομήτεs αποτελλούν υπολλέιματα του υλικού τηs δημιουργίαs του Ηλιακού Συστήματοs και τουs βρίσκουμε να κινούνται σε μεταποσειδώνειεs τροχίεs, στην Ζώνη Kuipert και το Νέφοs Oort. Αποτελούνται κατά κύριο λόγο απο νερό σε μορφή πάγου, άλλα και Διοξείδιο του Ανθρακα, Μονοξείδιο, Μεθάνιο και Αμμωνία. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πυρήνεs τουs όπου βρίσκουμε μεταξύ άλλων πολύπλοκεs οργανικέs ενώσειs,και πιθανότητα υδρογονάθρακεs και αμινοξέα.
Σίγουρα η πτώση ενόs κομήτη θα έιχε αρκετά καταστροφικέs συνέπειεs για την Ζωή στην Γή, άλλα το οξύμωρο έιναι οτι είναι αρκετά πιθανό η ίδια η Ζωή στη Γή, να ευνοήθηκε απο ανάλογεs πτώσειs κομητών στο πρώιμο, βίαιο Ηλιακό Σύστημα. Τα υλικά που έφεραν μαζί τουs δημιούργησαν το κατάλληλο χημικό περιβάλλον, μέχρι την εμφάνιση των Κυανοβακτηρίων και την μετέπειτα έκρηξη του φαινομένου τηs Ζωήs.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Πήγαμε στο φεγγάρι!!!......ε, και;
Μπράβο στην ανθρωπότητα που τα κατάφερε, αλλά από εκεί και πέρα τι;

Σίγουρα έχουν ακουστεί τέτοιες κουβέντες αλλά σίγουρα πολύ λίγοι άνθρωποι 
γνωρίζουν ότι χρησιμοποιούμε καθημερινά εφαρμογές διαστημικής τεχνολογίας 
που μας κάνουν την ζωή μας ευκολότερη και μακροβιότερη.

Σχεδόν βέβαια ο καθένας μας έχει κάνει χρήση προϊόντος ή υπηρεσίας διαστημικής τεχνολογίας.
Αν ακόμα υπάρχουν αμφιβολίες ότι κόπος, έργο και χρήμα σπαταλώνται άσκοπα 
για την έρευνα του διαστήματος, 
ας δώσουμε ραντεβού τη
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015 στις 9:00 μ.μ. στο Φουαγιέ
του Δημοτικού θεάτρου

όπου θα διεξαχθεί ομιλία με θέμα:



Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Σχεδόν όλοι έχουν μια έστω και γενική εικόνα του πόσο μεγάλο μπορεί να έιναι ένα άστρο. Με διάμετρο αρκετών εκατομμυρίων χιλιομέτρων, κάνουν ορισμένεs φορέs την Γή να μοιάζει με έναν ταπεινό κόκκο άμμου δίπλα τουs.
Όμωs όσο συνεχίζουμε την αναζήτηση μαs, τόσο πιο εμφατικά αντιλαμβανόμαστε ότι το Σύμπαν μπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενο απο όσο μπορούμε να συλλάβουμε.
Η σύγχρονη Φυσική και Κοσμολογία έχουν ανοίξει έναν "τρελό χορό" πιθανοτήτων. Μέροs αυτών είναι και τα λεγόμενα "εξωτικά άστρα", άστρα δηλαδή που συγκροτούνται απο διαφορετικέs, εξωτικέs μορφέs ύληs.
H κορωνίδα αυτών, είναι σίγουρα ο υποθετικόs αστέραs Πρεονίων.
Τα Πρεόνια υποθετικά για την ώρα υποταομικά σωματίδια, θεωρούνται τα δομικά συστατικά των Κουάρκ, δομικών στοιχείων των ατόμων. Έναs αστέραs που αποτελείται απο αυτά, θα μπορούσε να έχει πυκνότητα ανάμεσα σε έναν αστέρα νετρονίων (κάτι ήδη πάρα πολύ πυκνό) και σε μια Μαύρη τρύπα. Όλα αυτά σε μέγεθη απο αυτό του ενόs μπιζελιού (!!!) έωs και ένα μέτρο. Αστέρεs "τσέπηs", άν και δεν έιναι καθόλου καλή ιδέα καθώs το βάροs τουs είναι εκτόs κλίμακαs.Θεωρείται οτι σχηματίστηκαν λίγεs στιγμέs μετά το Big bang, και αυτό που μένει είναι και η παρατηρησιακή απόδειξη τουs,πράγμα που για την ώρα δεν έχει καταστεί εφικτό.
"Έτοs : 2176 Τοποθεσία : Ευρώπη, δορυφόροs του Δία, και "σπίτι" περίπου 5.000 ανθρώπινων ψυχών. Μία πολίχνη στο Διάστημα, 630 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά απο την Γή.
Η τρίτη πλέον γενιά αποίκων εργάζεται με προσήλωση στο μακρόπνοο και δύσκολο σχέδιο γαιοποίησηs του δορυφόρου. Παρά τίs όποιεs αντιξοότητεs, το σχέδιο προχωρά γοργά, με κάτι παραπάνω απο ορατά αποτελέσματα..."
Θα μπορούσε να έιναι κάλλιστα τίτλοs ειδήσεων από ένα υποθετικό δελτίο ενόs όχι και τόσο μακρινού και σίγουρα περισσότερο ενδιαφέροντοs μέλλοντοs.
Η μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στην Ευρώπη μετρά ήδη 80 χρόνια, και οι άποικοι αφού κατάφεραν να αντέξουν στιs προκλήσειs του αφιλόξενου περιβάλοντοs, όχι μόνο παγίωσαν την ανθρώπινη παρουσία στον παγωμένο δορυφόρο, άλλα ξεκίνησαν να διαμορφώνουν ξεχωρίστη συνέιδηση.
Ένα απο τα πολύ ενδιαφέροντα θέματα που ενδέχεται να ανακύψουν απο τον μελλοντικό διαστημικό εποικισμό, αφορά τόσο την βιολογική, όσο και την πολιτισμική εξέλιξη των αποικων. Οι προκλήσειs των εντελώs άγνωστων σε εμάs κόσμων, θα απαιτήσουν σε πρώτη φάση εκτόs απο τεχνολογικέs καινοτομίεs, και μικρέs βιολογικέs προσαρμογέs. Σταδιακά το ανθρώπινο σώμα μπορεί να "μάθει" να ανταπεξέρχεται στην χαμηλή βαρύτητα τηs Ευρώπηs, και να αποκτήσει υψηλότερο όριο αντοχήs στην θανατηφόρα για την ώρα ακτινοβολία του Δία. Φυσικά όλα αυτά σε υψηλά προστατευμένεs βιόσφαιρεs, κάτω απο την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου. Προσαρμογέs που θα διαχωρίζουν τουs κατοίκουs αυτού του κόσμου, απο αυτούs που δέν έχουν εγκαταλέιψει την γήινη βιόσφαιρα.
Διαχωρισμόs που ενδέχεται να επέλθει και σε άλλα ζητήματα.Οι άποικοι πιθανότατα θα συσπειρωθούν παρά τιs όποιεs διαφορετικέs γήινεs γλωσικέs, πολιτισμικέs, ιδεολογικέs και θρησκευτικέs διαφορέs τουs. Οι προκλήσειs θα έιναι κοινέs για όλουs, και σίγουρα θα έιναι σημαντικότερεs απο τιs επιμέρουs διαφορέs. Σε βάθοs χρόνου αυτή η διαφοροποίηση θα επιφέρει την γέννηση μιαs ιδαίτερηs "ταυτότηταs", που μπορέι να οδηγήσει σε αυτονομία ή και πλήρη ανεξαρτησία απο την "Μητέρα-Γή". Δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε οτι θα δούμε την γέννηση ένοs νέου ανθρώπινου πολιτισμού, σφυρηλατημένου στιs συνθήκεs του εκάστοτε κόσμου τιs προκλήσειs του οποιόυ κλήθηκε να αντιμετωπίσει.Οι αντιξοότητεs, οι βιολογικέs προσαρμογέs, οι συνθήκεs του πλανήτη/δορυφόρου, οι σχέσειs με τη Γή, θα συντελέσουν στην δημιουργία ξεχωριστών χαρακτηριστικών στουs αποίκουs σε όλα τα πεδία. Ενδιαφέρουσα διαδικασία, βάζονταs στην εξίσωση και το πώs θα ενσωματωθούν και οι επιμέρουs γήινεs επιρροέs.
Κάθε κόσμοs και έναs νέοs ανθρώπινοs πολιτισμόs? Η απάντηση ίσωs να είναι καταφατική...

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015




                                                                       KAΦΕ ΝΑΝΟΙ
O ενδιάμεσοs κρίκοs μεταξύ αεριώδουs πλανήτη και άστρου, οι καφέ νάνοι μπορούν να θεωρηθούν και ωs άστρα που "απέτυχαν".
Η ίδια διαδικασία που ωθεί στον σχηματισμό των άστρων, λαμβάνει χώρα και στουs καφέ νάνουs. H βαρυτική κατάρευση τηs ύληs σ'ενα μοριακό νέφοs, δημιουργεί τοπικέs συγκεντρώσειs υλικού. Αν η μάζα είναι μεγαλύτερη απο την μάζα 13 "Διών", ελάχιστη μάζα που απαιτείται για την καύση υδρογόνου, τότε έχουμε αστέρα. Σε κάθε άλλη περίπτωση καφέ νανο.
Έχουν ικανή μάζα μεν για να ακτινοβολούν έστω και πολύ αμυδρά μεσω τηs δικήs τουs θερμότηταs, οχι αρκετή όμωs για να συντηρήσουν διαδικασία σύντηξηs, όπωs οι αστέρεs.
Συνήθωs ανιχνεύονται μόνοι στο διάστημα ,εκτόs δηλαδή αστρικών συστημάτων,αρκετέs δε φορέs  ωs ζεύγη, δυαδικά συστήματα,τα οποία και περιστρέφονται γύρω απο ενα κοινό βαρυτικό κένρο.
Οι περισσότεροι έχουν μάζα 5 έωs 20 φορέs αυτή του Δία, και μέση επιφανειακή θερμοκρασία που κυμαίνεται απο 125-175 C.
Eπειδή ειναι εξαιρετικά αμυδρα αντικείμενα, ο εντοπισμόs τουs είναι δυσκολοs, και επιτυγχάνεται κυριωs με ανίχνευση στο υπέρυθρο φάσμα.
Τό όνομα τουs είναι σχετικά παραπλανητικό, καθώs η φασματοσκοπική ανάλυση, φανερώνει οτι άναλογα με την θερμοκρασία,την σύσταση, την μάζα και την ηλικία τουs, ακτινοβολούν σε ενα αρκετά ευρύ πεδίο του φάσματοs.
H πρόσφατη ανακαλύψη πρωτοπλανητικού δισκου γύρω απο καφέ νάνο, δεν αποκλειει τον σχηματισμό πλανητών γύρω του, κατι που περιγράφει πολύ όμορφα και ο σημαντικότατοs αστροφυσικόs Ισαάκ Ασίμωφ, στην νουβέλα του "Νέμεσιs' (1989).
Ta κοντινότερα τέτοια προs έμαs αντικείμενα, ανακαλύφθηκαν πολύ πρόσφατα, σε απόσταση 6,5 ετών φωτόs, και αποτελούν δυαδικό σύστημα.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

                                                                ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΦΑΡΟΙ
Ο αέναοs κύκλοs τηs καταστροφήs και τηs αναγέννησηs, είναι μια πανίσχυρη σταθερά που χάνεται στα βάθη του Χρόνου, πιθανότατα και πρίν απο αυτό που όλοι έχουμε να συμφωνήσει να ορίζουμε ωs Χρόνο. Για την ώρα όμωs αυτέs οι κάπωs προωθημένεs κοσμολογικέs αντιλήψειs δεν θα απασχολήσουν το παρόν άρθρο.
Είναι γνωστή στουs φίλουs τηs Αστρονομίαs και τηs Κοσμολογίαs, η τεράστια σημασία των εκρήξεων supernova. Κυριολεκτικά χρωστάμε στην ύπαρξη μαs σε αυτέs, τιs πρώτεs εκρήξειs των πρώτων υπερμαζικών άστρων, δισεκατομμύρια χρόνια πρίν. Τα βαρύτερα υλικά, τα υπέυθυνα για την συγκρότηση των βραχώδων πλανητών σαν την Γή, άλλα και των σωμάτων μαs και του DNA μαs, δημιουργήθηκαν στουs πυρήνεs αυτών των άστρων.
Η βοηθεία όμωs που μαs προσφέρουν αυτά τα "κοσμικά τέρατα" δεν σταματά εδώ.
Απο την στιγμή που ανακαλύψαμε ότι το Σύμπαν είναι κάτι πολύ περισσότερο απο τον Γαλαξία μαs, γεννήθηκε η ανάγκη να προσδιορίσουμε την θέση μαs σε αυτό. Ο τοπολογικόs προσδιορισμόs τηs θέσηs συνάγεται απο την απόσταση.
Για να προσδιορίσουμε με σχετική ακρίβεια αυτό το ζήτημα χρειαζόμαστε κάτι εξαιρετικά δυνατό. Όπωs μια έκρηξη supernova.
Οι εκρήξειs supernova χωρίζονται σε διάφορεs κατηγορίεs ανάλογα με τον τύπο του άστρου, την μάζα του, και τα υλικά που τον δομούν. Η κατηγορία που μαs ενδιαφέρει εν προκειμένω, έιναι οι supernova τύπου Ια.
Οι εκρήξειs αυτέs που στην Αστρονομία και την Κοσμολογία έχουν και το έυστοχο όνομα Standard Candles, δημιουργούνται σε δυαδικά συστήματα αστέρων, με συνήθωs έναν υπερμαζικό αστέρα και έναν λευκό νάνο. Καθώs ο κατά πολύ πυκνότεροs λευκόs νάνοs κλεβει συστηματικά υλικό απο τον συνοδό του, το συσσωρευμένο υλικό ξεπερνά σε κάποιο σημείο το όριο "αντοχήs" του αστέρα (Όριο Τσαντρασενκάρ), και ωθούμενο απο την βαρυτική κατάρρευση εκρήγνυται, δίνονταs την πλέον ισχυρή και φωτεινή έκρηξη που γνωρίζουμε. Το υπέρθερμο υλικό που εκτοξέυεται με ταχύτητα που μπορεί να φτάσει και τα 10.000 km/sec, μπορεί για μικρό χρονικό διάστημα να ξεπεράσει σε λαμπρότητα ακόμα και τον ίδιο του τον Γαλαξία. Γνωρίζονταs το απόλυτο μέγεθοs αυτήs τηs λαμπρότηταs, μπορούμε να συνάγουμε την απόσταση, άλλα και να μετρήσουμε τον ρυθμό διαστολήs του Σύμπαντοs.


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Η καταστροφολογία έιναι ένα αγαπημένο "άθλημα" αρκετών διαδικτυακά δρώντων. Aνά τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζονται διάφορεs ειδήσειs που προειδοποιούν για κάθε λογήs επικείμενεs καταστροφέs, κατά κύριο λόγο προερχόμενεs απο το Διάστημα. Φυσικά αυτό το "Σύνδρομο τηs συντέλειαs", άλλοτε έχει ώs πηγή του την άγνοια, και άλλοτε έιναι απλά μια διαδικτυακή φάρσα. Όποια και άν είναι τα κίνητρα των γραφώντων, δεν έχουν όπωs είναι αντιληπτό καμία πραγματική αξία.
Όμωs το ταξίδι τηs Γήs στον διαστρικό χώρο δεν είναι ακριβώs μια "βόλτα στην εξοχή". Έχουμε την τύχη να κινούμαστε σε μια σχετικά ήρεμη γαλαξιακή περιοχή, χώριs κοντινούs supernova και θανατηφόρεs ακτινοβολίεs-γ, χωρίs μεγάλα μοριακά νέφη αερίων, χωρίs επικίνδυνα διαστημικά "σκουπίδια". Φυσικά οι κομήτεs και οι χαοτικοί αστεροειδείs θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια δυνητική πηγή κινδύνου, κάτι όμωs που στατιστικά έχει πολύ λίγεs πιθανότητεs να συμβεί, και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε πάρα πολλά χρόνια.
Παραδόξωs η μόνη απειλή που έχει βάση και χρίζει ανάλογηs μελέτηs, έρχεται απο τον Ήλιο, το άστρο που έιναι υπέυθυνο για το φαινόμενο τηs ζωήs και κατ' επέκταση του Πολιτισμού μαs, μπορεί να γίνει υπό συνθήκεs και η αιτία άν όχι καταστροφήs του, σίγουρα δραματικήs οπισθοδρόμησηs του. Γνωρίζουμε νομοτελειακά ότι ο Ήλιοs σε ένα και πλέον δισεκατομμύριο χρόνια, θα εισέλθει στο στάδιο του Ερυθρού γίγαντα, κατακαίγονταs αρχικά, και "καταπίνονταs" αργότερα τον Ερμή, την Αφροδίτη και την Γή. Μέχρι τότε όμωs είμαστε εκτεθειμένοι σε μια ακραία μορφή ηλιακήs δραστηριότηταs, για την οποία για την ώρα δεν έχουμε "αντίδοτο".
Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Άρθουρ Κλάρκ ήταν η τριλογία " Η Οδύσσεια του Χρόνου". Ένα καταπληκτικό έργο που συνέγραψε μαζί με τον αρκετά αξιόλογο Στέφεν Μπάξτερ. Στο δεύτερο βιβλίο τηs σειράs, γίνεται λόγοs για μια επικέιμενη Ηλιακή καταιγίδα, που πλήττει θανάσιμα τιs υποδομέs του πλανήτη, άλλα και την ατμόσφαιρα του ρίχνονταs τον Πολιτισμό σε μία πρό-βιομηχανική εποχή αρχικά, και πυροδοτώνταs ένα επεισόδιο μαζικού αφανισμού στον πλανήτη. Φυσικά πρόκειται για έργο Φαντασίαs, άλλα οι γνωρίζοντεs το έργο του Κλάρκ, ξέρουν οτι εκτόs απο εξαιρετικόs συγγραφέαs, ήταν και εξαιρετικόs επιστήμοναs,ενιότε και προφητικόs, και όσα έγραφε στηρίζοταν σε στέρεα επιστημονικά δεδομένα.
Μία ανάλογη Ηλιακή καιταιγίδα έιναι στα πλαίσια των πιθανοτήτων, και μάλιστα υπάρχει ιστορικό προηγούμενο το 1859, όταν αντίστοιχη δραστηριότητα κατέστρεψε τα τηλεγραφικά δίκτυα, και έμεινε στην Ιστορία ώs το Carrington effect. Ανάλογα επεισόδια πιθανώs να ευθύνονται και για μαζικέs εξαφανίσειs ειδών, άλλα και απότομεs, δραματικέs αλλαγέs στο κλίμα τηs Γήs. Ενα τέτοιο επεισόδιο απογύμνωσε και τον Άρη απο την ατμόσφαιρα του, καθίστωνταs τον στον πλανήτη που γνωρίζουμε σήμερα.
Μια Ηλιακή καταιγίδα έιναι στην ουσία ένα σύνολο βίαιων εκτινάξεων ενέργειαs και υλικού απο την επιφάνεια του Ήλιου. Το υλικό και η ακτινοβολία, επιταχυνόμενα απο μαγνητικά ρεύματα στο ηλιακό στέμμα, εκτινάσσονται στον διαστημικό χώρο. Ερχόμενα σε επαφή με το μαγνητικό πεδίο τηs Γήs δίνουν γέννηση σε εντυπωσιακέs εκλάμψειs γνωστέs ωs Σέλαs. Παράλληλα τα ανώτερα ατμοσφαιρικά στρώματα και η Ζώνη του Όζοντοs, εμποδίζουν την βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία που συνοδέυει ανάλογα κύμματα. Αν η ένταση αυτού του κύμματοs έιναι αρκετά ισχυρή μπορεί να επηρρεάσει ή ακόμα και να εξουδετερώσει μέροs του μαγνητικού πεδίου, και να "κάψει" τμήμα τηs ατμόσφαιραs.Μέσα σε λίγεs ώρεs όλεs οι ηλεκτρικέs υποδομέs του πλανήτη θα έχουν πληγέι βαρύτατα ή καταστραφεί, δημιουργώνταs συνθήκεs Χάουs, και στέλνονταs τον Πολιτισμό σε μία πρό-βιομηχανική εποχή.
Για την ώρα δεν υπάρχει ασφαλήs θωράκιση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε έιναι να παρακολουθούμε στενά την ηλιακή δραστηριότητα, ψάχνονταs για λύσειs με τα μέσα που για την ώρα διαθέτουμε.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Ένα απο τα σημαντικότερα όπλα στην φαρέτρα κάθε ανθρώπου, σε κάθε εποχή, άλλα πολύ περισσότερο σε περιόδουs κρίσηs και δοκιμασίων όπωs αυτή που διανύουμε, είναι η ΓΝΩΣΗ και η σωστή πληροφόρηση. Πόσο μάλλον όταν αυτή προσφέρεται απλόχερα. Η Αστρονομική Εταιρεία Κέρκυραs έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια την λειτουργία μiαs πολύ ενημερωμένηs δανειστικήs βιβλιοθήκηs. Η προσπάθεια συνεχίζεται και φέτοs, κάθε Δευτέρα 20:00-21:00, και Πέμπτη 19:00-21:00. Όσοι φιλομαθείs προσέλθετε...και δεν θα χάσετε.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

 Οι περισσότεροι, άν όχι όλοι όσοι έχουν δεί την κάτι περισσότερο απο διάσημη εξαλογία Star Wars, θα θυμούνται αυτή τη σκηνή, που συγκαταλέγεται στιs πλέον εμβληματικέs τoυ Επεισοδίου 4- A New Hope. Πολλοί εντυπωσιάστηκαν απο την προοπτική ενόs εξωτικού ηλιοβασιλέματοs με δίδυμουs Ήλιουs, όπωs αυτό στον πλανήτη Tattoine. Βγαίνονταs όμωs απο την κινηματογραφική αίθουσα, ή κλείνονταs την οθόνη, αρκέστηκαν στην...πεζή εικόνα του ένοs και μοναδικού αστέρα του Ηλιακού μαs Συστήματοs.

Φυσικά η ταινία που γυρίστηκε το 1977, απηχεί τιs λίγο-πολύ αρκετά...μακρινέs απόψειs τηs εποχήs τηs. Σχεδόν 40 χρόνια πρίν, οτιδήποτε βρισκόταν πέρα απο την τροχιά του Ποσειδώνα, ήταν αχαρτογράφητη περιοχή κατά μια έννοια. Ακόμα και για τον Πλούτωνα ήταν πολύ λίγα τα διαθέσιμα στοιχεία, ενώ η ύπαρξη πλανητών έξω απο τα όρια μαs, ήταν κάτι που πιθανολογούταν, μιαs και τα μέσα τηs εποχήs δεν προσέφεραν άλλεs δυνατότητεs, και εύρισκαν καταφύγιο στιs πέννεs των συγγραφέων Επιστημονικήs Φαντασίαs.

Σήμερα μπορεί να μην έχουμε εντοπίσει τον μυθικό Tattoine,( και κανένα μάλλον ίχνοs απο τουs Τζεντάι) άλλα έχουμε κατάγραψει έναν εντυπωσιακό αριθμό εξωπλανητών που προσεγγίζει γοργά τουs 2.000 επιβεβαιωμένουs, με τριπλάσιο σχεδόν ακόμα αριθμό απο αυτούs να βρίσκεται στο στάδιο τηs αναγνώρισηs. Είναι πραγματική επιστημόνικη επανάσταση η δουλεία που έχει γίνει απο τα τηλέσκοπια που βρίσκονται εκτόs γήινηs τροχιάs. Με σκαπανέα το Hubble, άλλα με πραγματικό κυνηγό πλανητών το Kepler, έχουμε βρεθέι μπροστά σε μια εικόνα που ξεπερνούσε κατά πολύ τιs προσδοκίεs μαs.

Δεν έιναι μόνο το ότι εσχάτωs ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερουs γαιόμορφουs πλανήτεs. Είναι κυρίωs το γεγονόs του ότι χρείαζεται να διευρύνουμε συνεχώs τον ορισμό τηs λέξηs "πλανήτηs", αφού η ποικιλία στην οποία τουs ανακύπτουμε είναι τεράστια. Έτσι, εκτόs απο τα μεγέθη που προσφέρει και το Ηλιακό μαs Σύστημα, βραχώδειs πλανήτεs, αεριοι γίγαντεs, άλλα και πλανήτεs νάνοι, κάποιεs απο τιs ανακαλύψειs μαs ώθησαν ή θα μαs ωθήσουν να δημιουργήσουμε νέεs κατηγορίεs.

Η κατηγορία του διάσημου Tattoine για παράδειγμα υφίσταται, έχουμε εντοπίσει πλανήτεs που περιφέρονται γύρω απο δυαδικούs κόσμουs, ακόμα και περισσότερουs,και ονομάζονται Circumbinary planets.Aνάμεσα στουs πλέον παράδοξουs συγκαταλέγονται "ορφανοί" ή πλανοδιοι πλανήτεs (Rogue planets), αέριοι γίγαντεs που λόγω τηs εγγύτηταs τουs στο άστρο έχασαν την πλούσια στοιβάδα των αερίων τουs, με αποτέλεσμα να μέινει μόνο ο βραχώδηs πυρήναs τουs. Είναι οι λεγόμενοι Χθόνιοι πλανήτεs.

Πλανήτεs σαν την Γή, άλλα με πολύ μεγαλύτερη διάμερο και μάζα (Υπέρ-Γαίεs), πλανήτεs απο κοχλάζουσα λάβα και απολύτα παγωμένοι κόσμοι. Πλανήτεs που η επιφάνεια τουs έιναι εξ ολοκλήρου καλύμενη απο έναν τεράστιο ωκεανό ( υποθετικό για την ώρα, άλλα αρκετά πιθανό), πλανήτεs εκτόs Γαλαξία, άλλα και έναs πλανήτηs απο Άνθρακα, που οι ασφυκτικέs συνθήκεs πίεσηs τον κατέστησαν ένα τεράστιο διαμάντι (55 Cancri e).

Με μόλιs 20 χρόνια ανακαλύψεων, μάθαμε τόσα πολλά, ικανά να μαs κρατήσουν απασχολημένουs για χρόνια. Φυσικά οι ανακαλύψειs δεν σταματούν εδώ. Για να παραφράσουμε τον Carl Sagan, μόλιs που "βρέξαμε τα πόδια μαs" στον αχανή Κοσμικό Ωκεανό. Περισσότερεs εκπλήξειs είναι σίγουρα καθ'οδόν. Γιατί τελικά ο καλύτεροs συγγραφέαs Επιστημονικήs Φαντασίαs έιναι η ίδια η Πραγματικότητα. 

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

                                                                           Gliese 436b
Ίσωs ακόμα να μην έχει γίνει τόσο αντιληπτό, το πόσουs και ποιούs ορίζοντεs έχει ανοίξει η ανακάλυψη και μελέτη των εξωπλανητών. Απο τη μία οι ολοένα και αυξανόμενεs ανακαλύψειs γαιόμορφων πλανητών, που με την σειρά τουs γεννούν προσδοκίεs για ενδεχόμενη ανακάλυψη μίαs "δίδυμηs Γήs" πολύ μακρύτερα απο τα όρια του Ηλιακού μαs Συστήματοs. Απο την άλλη, ευρήματα παράξενων κόσμων, πολύ διαφορετικών απο ότι είχαμε συνηθίσει, που μοιάζουν να μαs προκαλούν συνεχώs στο να διευρύνουμε το όρια τηs γνώσηs μαs. Κόσμοι που θα είχαν δυσκολία στο να συλλάβουν ακόμα και οι πλέον γόνιμοι συγγραφείs.
Έναs απο αυτούs είναι και ο Gliese 436b. Aυτόs ο περίεργοs πλανήτηs κατατασσεται με άνεση ανάμεσα στουs πλέον ιδιόμορφουs που έχουμε μέχρι στιγμήs ανακαλύψει. Περιστρέφεται γύρω απο τον ερυθρό νάνο Gliese 436. Απέχει 34 έτη φωτόs απο εμάs, και περίπου 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα απο τον ερυθρό νάνο. Θα μπορούσε να είναι απλά έναs θερμόs "Ποσειδώναs" μιάs και έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθοs με τον όγδοο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματοs. Άλλα δεν είναι. Ο Gliese 436b, ψήνεται σε θερμοκρασίεs που φλερτάρουν με τουs 400 βαθμούs Κελσίου, αποτελείται όμωs κατά μεγάλο ποσοστό απο παγωμένο νερό. Φυσικά η αντίφαση είναι κάτι παραπάνω απο προφανήs, με βάση τα όσα εμείs γνωρίζουμε απο την άμεση πλανητική γειτονιά μαs. Η απάντηση έχει να κάνει με το ότι το νερό στο πλανήτη αυτό υφίσταται σε μία απο τιs εξωτικέs στέρεεs καταστάσειs του ( Ice X). H ηψηλή θερμοκρασία που υπο κανονικέs συνθήκεs θα εξάτμιζε το νερό, εξισορροπείται απο την μεγάλη βαρύτητα του πλανήτη, που δεν επιτρέπει  την διαφυγή των μορίων του νερού, κρατώνταs τα στην στέρεη κατάσταση τουs. Έναs κόσμοs όπου η φλόγα και ο πάγοs έχουν βρεί την δική τουs ισορροπία.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

                                                       ΔΥΝΗΤΙΚΟΙ SUPERNOVA
Είναι στην "μοίρα" των μεγάλων μαζικών άστρων, να ζούν μια πολύ "έντονη" ζωή, ακτινοβολώνταs τεράστια ποσά ενέργειαs, και κάιγονταs ασύλληπτεs ποσότητεs αστρικού καυσίμου, να τελειώνουν την ζωή τουs εντυπωσιακότερα απο όσο την έζησαν. Τά άστρα αυτά, απο 8-10 ηλιακέs μάζεs και επάνω, ζούν μερικέs εκατοντάδεs εκατομμύρια χρόνια στην καλύτερη των περιπτώσεων και ολοκληρώνουν τον βίο τουs μέσα απο εκρήξειs supernova. Μια ασύλληπτηs κλίμακαs έκρηξη, που εκτινάσει βίαια τιs στοιβάδεs του άστρου στο Διάστημα, συνοδευόμενη απο ισχυρή ακτινοβολία-γ. Είναι κοσμική ειρωνεία το πώs κάτι τόσο καταστροφικό με την πάροδο του χρόνου γίνεται η αιτία να γεννηθούν νέα αστρικά συστήματα και νέοι πλανήτεs. Ανάλογεs εκρήξειs στο νεαρό Σύμπαν διασκόρπισαν όλα τα βαρέα υλικά στο Διάστημα. Υλικά που αποτελούν και τα δικά μαs δομικά συστατικά.
Μια έκρηξη αυτού του μεγέθουs έξω απο κάθε ανθρώπινη κλίμακα, είναι και ένα εντυπωσιακό θέαμα στον νυχτερινό ουρανό. Ο supernova του 1054 στον Ταύρο, που αργότερα σχημάτισε το γνωστό Νεφέλωμα του Καρκίνου, ήταν τόσο λαμπρόs, που σύμφωνα με τιs αναφορέs των Κινέζων αστρονόμων τηs εποχήs, έλαμπε πολύ περισσότερο απο τη Αφροδίτη, ακόμα και κατα την διάρκεια τηs ημέραs, για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν στιs ημέρεs μαs θα ζήσουμε κάτι ανάλογο.
Υπάρχουν δεκάδεs υποψήφιοι, σε αποστάσειs απο 150 έωs και 39.000 έτη φωτόs. Ο πλέον διάσημοs και μάλλον "πρώτοs" είναι ο Μπέλτεγκεζ (α Ωρίωνα). Άλλοι δύο διάστημικοι κολοσσοί και γνωστά άστρα συγκαταλέγονται στην λίστα. Μένονταs στον Ωρίωνα, ο Ρίγκελ ( β Ωρίωνα) αναμένεται στο προσεχέs (με τα κοσμικά δεδομένα) Μέλλον να μετατραπεί σε supernova. Αυτόs ο κυανόs υπεργίγανταs απέχει 775 έτη φωτόs, και είναι κάτα 70 φορέs μεγαλύτεροs και 17 φορέs μαζικότεροs του Ήλιου. Έκρηξη που ίσωs επισκιαστεί απο αυτή του Αντάρη (α Σκορπιού, φωτοφραφία). Ένα πραγματικά ασύλληπτου μεγέθουs ερυθρό υπεργίγαντα, 700 φορέs μεγαλύτερο απο τον Ήλιο και 16 φορέs μαζικότερο. Ο Αντάρηs βρίσκεται 550 έτη φωτόs μακριά μαs. Όσο για τον πιο κοντινό, είναι ο IK Πήγασου, ένα διπλό αστρικό σύστημα, με τον κύριο αστέρα όχι πολύ μεγαλύτερο, άλλα με συνοδό έναν αρκετά μεγάλο λευκό νάνο, που κλέβει υλικό απο τον κύριο αστέρα. Το σύστημα απέχει 150 έτη φωτόs, άλλα παρά την εγγύτητα του, δεν αποτελεί κίνδυνο για την Γή. Το όριο "συναγερμού" είναι τα 75 έτη φωτόs χονδρικά, και απο ότι φαίνεται κανέναs δυνητικόs "ένοχοs" δεν έιναι τόσο κοντά.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Φαίνεται ότι το 2015 έχει σαν σκοπό να μείνει στην Ιστορία ώs η χρονιά που κρατά συνεχώs εντεινόμενο το ενδιαφέρον για οτιδήποτε εξαιρετικά ενδιαφέρον συμβαίνει πέρα απο τα γήινα "δεσμά". Πέραν των εξελίξεων στα όρια του Ηλιακού Συστήματοs, υπάρχουν πολύ άξια παρατήρησηs και συζήτησηs θέματα. Η εδώ και χρόνια εντεινόμενη αναζήτηση και μελέτη εξωπλανητών με αιχμή του δόρατοs το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, έχει ξεκινήσει να αποκαλύπτει τουs πρώτουs γαιόμορφουs πλανήτεs, γεγονόs που θρέφει με συνεχώs νέο καύσιμο την πάντοτε παρούσα συζήτηση για πιστοποίηση όχι μόνο εξωγήινηs ζωήs, άλλα ενδεχομένωs και έλλογου εξωγήινου πολιτισμού.
Όσο βαθύτερα κοιτά το ανθρώπινο μάτι στο Διάστημα, τόσο περισσότερο αρχίζουμε να κατανοούμε κάποια πράγματα, άλλα και να ανακαλύπτουμε ότι τελικά το Διάστημα μπορεί ενίοτε να έιναι ένα πολύ "παράξενο" μέροs.
Tέτοια είναι και η περίπτωση του άστρου KIC 8462852. Ένα παρόμοιο με τον ΄Ηλιο αστέρα σε απόσταση 1480 ετών φωτόs, στο κομμάτι που καλύπτει ο αστερισμόs του Κύκνου. Το συγκεκριμένο άστρο έχει προβληματίσει αρκετά τουs ερευνητέs. Απο τα δεδομένα που έχουμε το άστρο παρουσιάζει μια ανεξήγητα υψηλή αυξομέιωση στην φωτεινότητα του, που φτάνει το 22%.
Κανέναs φυσικόs μηχανισμόs που γνωρίζουμε δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στην αινιγμαντική για την ώρα αυτή λειτουργία. Είναι πολύ μεγάλη για να προκαλέιται απο "διαβαίνοντα" πλανήτη, συνήθωs οι διαβάσειs πλανητών δεν προκαλούν μείωση μεγαλύτερη του 1%. Απο την άλλη το άστρο είναι αρκετά γηραιό για να εμποδίζεται η ακτινοβολία του απο τα υπολείματα αστρικήs σκόνηs και αερίου που το δημιούργησαν. Η περίπτωση βλάβηs των οργάνων έχει επίσηs αποκλειστεί. Οι γνώμεs και οι πιθανέs εξηγήσειs μπορούν να συνοψιστούν στιs εξήs τρείs : Είτε πρόκειται για μια άγνωστη για την ώρα εσωτερική διαδικασία του άστρου, που ξεφέυγει αρκετά απο τα όσα γνωρίζουμε για τουs μηχανισμούs που διέπουν την λειτουργία τουs, είτε έχουμε να κάνουμε με ένα τεράστιο σμήνοs κομητών. Αυτά συνοψίζουν τιs δύο "φυσικέs" εξηγήσειs για το θέμα. Η τρίτη μιλά για πιθανή υπερκατασκέυη όπωs είναι η Σφαίρα του Dyson ή το εικονιζομενο Σμήνοs του Dyson, κατασκευή που έιναι έργο ενόs πολιτσιμού που θέλει να εκμεταλευτεί στο έπακρο την ακτινοβολία του αστέρα. Εξήγηση που φαίνεται να έχει αρκετούs φίλουs σε επιστημονικούs κύκλουs. Φυσικά τόσο η απόσταση, όσο και το γεγονόs του ότι η μελέτη των δεδομένων συνεχίζεται δεν μπορούν ακόμα να δώσουν μια σαφή απάντηση σε αυτό το γοητευτικό μυστήριο. Παρακολουθούμε με τεταμένο ενδιαφέρον...

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Μπορεί το 2015 να έχει χρωματιστεί με μοναδικό τρόπο απο τιs πρόσφατεs ανακαλύψειs σε δύο πλανήτεs στην άμεση, κοσμική γειτονιά μαs, άλλα έιναι και ένα έτοs όπου σηματοδοτεί μια πολύ σημαντική για την Αστρονομία επέτειο. Στίs 6 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν ακριβώs 20 χρόνια απο την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη, του πρώτου πλανήτη του οποίου η ύπαρξη βρίσκεται πέρα απο τα όρια του Ηλιακού μαs Συστήματοs. H σημασία αυτήs τηs ανακάλυψηs είναι τεράστια, καθώs όχι μόνο άλλαξε άρδην την αντίληψη μαs για την ύπαρξη πλανητικών συστημάτων πέραν του δικού μαs, άλλα πυροδότησε και μια "δημιουργική έκρηξη" σε ότι αφορά τα μέσα και τιs τεχνικέs παρατήρησηs, άλλα σε νέεs δυναμικέs επιστήμεs, όπωs η Αστροβιολογία.
Ο πρώτοs πλανήτηs που ανακαλύφθηκε, φάνηκε να έρχεται απο την "Κόλαση", τουλάχιστον έτσι ονομάζουν ανάλογουs πλανήτεs οι ερευνητέs. Είναι ο 51 Pegasi b, ή Βελλερεφόντηs απο τον μυθολογικό ήρωα που δάμασε τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο.  Ο 51 Pegasi b, βρίσκεται 50 έτη φωτόs μακριά μαs, και είναι έναs "θερμόs Δίαs", έναs αεριώδηs γίγανταs, που απέχονταs μόλιs 7 εκατομμύρια χιλιόμετρα απο το άστρο του, "ψήνεται" σε θερμοκρασίεs μεγαλύτερεs των 1.000 βαθμών Κελσίου. Κινούμενοs με ταχύτητα που προσεγγίζει τα 136 km/sec, χρειάζεται μόλιs 4 ημέρεs για να ολοκληρώσει μία πλήρη περιστροφή γύρω απο το παρόμοιο με τον Ήλιο μητρικό του άστρο.
Όπωs ήταν αναμενόμενο πολύ γρήγορα η ανακάλυψη άνοιξε τον δρόμο για την πιθανή εύρεση μίαs νέαs "Γήs". Για τον σκοπό αυτό επίγεια μέσα τελειοποιήθηκαν ή κατασκευάστηκαν, και προστέθηκαν σε αυτά που ήταν ήδη σε τροχιά ( Hubble), ή εκτοξέυτηκαν νέα (Kepler).
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, οι επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτεs προσεγγίζουν τουs 1.900, ενώ μόνο τα στοιχεία του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler προσθέτουν άλλουs 4.700 περίπου υποψήφιουs. Mέροs απο αυτούs πλησιάζουν ή έχουν σχεδόν γήινεs προδιαγραφέs.
Η αναζήτηση συνεχίζεται και όσο ψάχνουμε για μία νέα "Γή" τόσο περισσότερο ξεκλειδώνουμε πολύτιμα μυστικά, ερχόμαστε ενώπιων ευχάριστων εκπλήξεων, άλλα κυρίωs αποκτούμε βαθύτερη κατανόηση τόσο για τουs μηχανισμούs δημιουργίαs πλανητικών συστημάτων, όσο και για την πιθανότητα το φαινόμενο τηs Ζωήs να είναι πολύ πιο ανθεκτικό και διαδεδομένο απο όσο πιστεύαμε. 


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015



Αν ζούσατε μόλις 150 χρόνια στο Παρελθόν, θα γνωρίζατε -αν ήσαστε αρκετά τυχεροί για να έχετε πρόσβαση σε τέτοια γνώση- ότι το Σύμπαν ίσως είναι ορισμένων χιλιάδων ετών, και η διάμετρος του δεν ξεπερνά τα μερικά εκατομμύρια χιλιόμετρα, έτη φωτόs δεν «υπήρχαν» ακόμα. Μόλις 150 χρόνια μετά γνωρίζουμε ότι το συνεχώς διαστελλόμενο Σύμπαν έχει την «εξωπραγματική» ηλικία των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, ενώ η εκτιμώμενη για την ώρα διάμετρος του αγγίζει τα 150 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Παράλληλα  έχουμε την ισχυρή θεωρητική ακόμα υποψία, ότι το Σύμπαν μας δεν είναι το μόνο, άλλα συνυπάρχει μαζί με άπειρα άλλα . Εντυπωσιακή αν μη τι άλλο πρόοδος σε κάτι περισσότερο από έναν αιώνα.  
Δεν αποτελεί υπερβολή να ειπωθεί το ότι μέσα σε κάτι περισσότερο από 100 χρόνια πολλαπλασιάσαμε τις γνώσεις μας, με εξαιρετικά ταχύ ρυθμό σε πάρα πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Η Κοσμολογία είναι ένα ακόμα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μέσα σε αυτό λοιπόν το διάστημα, μπορέσαμε να ξεπεράσουμε την εμβρυακή αντίληψη που έιχαμε για το Σύμπαν, αντίληψη που συντηρούσαν και οι διάφορες «θεολογικές» εξηγήσεις επί του θέματος, και με την βοήθεια τόσο των τηλεσκοπίων, όσο και επαναστατικών θεωρητικών εργαλείων όπωs η Θεωρία τηs Γενικής Σχετικότητας του Albert Einstein, καταφέραμε να αποκτήσουμε μια  πολύ πιο σαφή εικόνα τόσο του Συμπαντος, όσο και της θέσης μας σε αυτό.
Φυσικά η Κοσμολογία δεν είναι νέο φαινόμενο, ούτε «παρθενογέννεση». Ανέκαθεν χαρακτήριζε την προσπάθεια του Ανθρώπου να ερμηνέυσει τα φαινόμενα του Κόσμου που είναι αναπόσπαστο μέροs, άλλα τουλάχιστον μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα, η Κοσμολογία ήταν κομμάτι πολύ περισσότερο τηs Μεταφυσικήs και τηs Φιλοσοφιας, παρά ο κλαδος της Φυσικής που είναι σήμερα. Η μετουσίωση της σε Επιστήμη, προέκυψε πολύ περισσότερο ως ανάγκη. Μπορεί ο Νεύτων και ο Κέπλερ να εξήγησαν τις σχέσεις που άπτονται της λειτουργίας και των σχέσεων των ουρανίων σωμάτων, αποτύγχαναν να εξηγήσουν το πώς σχηματίστηκαν τα ουράνια σώματα, και το γιατί έχουμε τους φυσικούς νόμους που τους ορίζουν. Η πρώτη προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος έγινε από τον Εμμάνουελ Κάντ . Έπρεπε όμως να περάσουν άλλα 200 και πλέον χρόνια για να αποκτήσουμε μια πολύ πιο ξεκάθαρη εικόνα για το ζήτημα, κυρίως μέσα από το έργο του Albert Einstein και λίγο αργότερα του Edwin Hubble.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Χωρίs αμφιβολία το 2015 θα μείνει χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία τηs διαστημικήs εξερέυνησηs. Κάτι περισσότερο απο δύο μήνεs μετά την κατάρριψη του οροσήμου που ενσάρκωνε ο Πλούτωναs με την αποστολή New Horizons, ήρθε και η πιστοποίηση τηs ύπαρξηs έστω και εποχιακά και υπό προυποθέσειs, ΝΕΡΟΥ στον μέχρι πρότινοs ξηρό και άγονο πλανήτη. Οι παρατηρήσειs τόσο του Αρη όσο και άλλων σωμάτων τα τελευταία χρόνια, έδειχναν ότι το νερό έιναι πολύ περισσότερο διαδεδομένο στο Ηλιακό Σύστημα απο ότι πιστέυαμε. Στην συνέντευξη τύπου που δόθηκε πρίν απο λίγο απο την NASA, εκφράστηκε πλέον πολύ ανοικτά και η βούληση για αποστολή επανδρωμένηs αποστολήs με στόχο και την διερεύνηση τηs πιθανότηταs ύπαρξηs ζωήs, είτε στο Παρελθόν έιτε ακόμα και σήμερα.Το οτι κάποτε ό Αρηs ήταν πολύ πλουσιότεροs σε νερό είναι γεγονόs, αν και παρεμένει σχετικό μυστήριο το πώs απώλεσε τα ύδατα του. Σε κάθε περίπτωση ζούμε σε πολύ ενδιαφέροντεs καιρούs..

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Ένα απο τα σημαντικότερα πράγματα που μάθαινει όποιοs ασχολέιται έστω και λίγο με την Αστρονομία, την Κοσμολογία και έν γέννει το Διάστημα, είναι η αναθεώρηση εννοιών, όπωs αυτή του μεγέθουs και αυτή τηs απόστασηs. Οι περισσότεροι πλέον γνωρίζουν το πόσο απειροελάχιστα μικρόs έιναι ο πλανήτηs που ζούμε, σε σχέση με τον αχανή κοσμικό "ωκεανό" που ανοίγεται πέρα απο τα ανώτερα γήινα ατμοσφαιρικά στρώματα. Κι'αν οι ειδικοί είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με αυτά τα ζητήματα, ακόμα και αυτοί είναι στιγμέs που βρίσκονται ενώπιων παρατηρήσεων και ανακαλύψεων που δοκιμάζουν την καθιερωμένη κάθε φορά αντίληψη.
Τέτοια έιναι η περίπτωση του Μεγάλου Τείχουs Ηρακλήs-Βόρειοs Στέφανοs. Μία υπερδομή γαλαξιών, σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτόs που ανακαλύφθηκε το 2013. Χωρίs υπερβολή έιναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στο Σύμπαν με εξωπραγματικέs διαστάσειs. Απλώνεται σε μια απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτόs, ενώ το πλάτοs του είναι 7,2 δισεκατομμύρια έτη φωτόs, και το πάχοs του φτάνει το 1 δισεκατομμύριο έτη φωτόs. Στην πραγματικότητα είναι τόσο εξωπραγματικά μαζικό, που οι ακριβείs διαστάσειs του έιναι ακόμα αντικέιμενο μελέτηs. Πήρε το όνομα του απο τουs αστερισμούs του Ηρακλή και του Βόρειου Στέφανου, αφού εντοπίζεται στο κομμάτι του ουρανού που καταλαμβάνουν οι δύο αστερισμοί. Η ανακάλυψη έγινε παρατηρώνταs μια σειρά εκλάμψεων ακτίνων-γ, και είναι ένα απο τα μεγαλύτερα αινίγματα τηs Κοσμολογίαs. Τόσο η έκταση του που είναι σημαντικά μεγαλύτερη απο την Κοσμολογική Σταθερά, όσο και η ηλικία του προβληματίζουν, καθώs σύμφωνα με τα θεωρητικά μοντέλα, δέν θα έπρεπε να υπάρχει. Η Κοσμολογική Σταθερά δεν "επιτρέπει" σε καμία δομή να ξεπερνά σε μέγεθοs τα 1,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το ακόμα πιο αινιγματικό έχει να κάνει με την ηλικία του. Βλέπουμε μια εικόνα του Τείχουs 10 δισεκατομμύρια χρόνια στο Παρελθόν, εποχή που το νεαρό ακόμα τότε Σύμπαν (3,8 δισεκατομμυρίων ετών), δεν θα είχε "προλάβει" να δώσει οντότητα σε ανάλογεs υπεροδομέs. Το γιατί συνέβη αυτό, άλλα και η ίδια η ύπαρξη του Τείχουs, ϊσωs μαs κάνει να αναθεωρήσουμε κάποια θεωρητικά μοντέλα για τον σχηματισμό και την εξέλιξη του Σύμπαντοs.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Έναs απο τουs πραγματικά πολλούs λόγουs που αξίζει κανείs να ασχολείται με την Επιστημονική Φαντασία, δεν είναι μόνο η μελλοντολογική οπτική του έιδουs, ούτε ακόμα και οι πολύ όμορφεs ανθρώπινεs ιστορίεs που μπορούν να ξεδιπλωθούν με φόντο μια "άλλη" πραγματικότητα. Πολλέs φορέs λειτουργεί και σαν ιδιότυπο πεδίο δοκιμών αρκετών σύγχρονων θεωριών τηs Κοσμολογίαs, τηs Κβαντικήs Φυσικήs και αρκετών άλλων επιστημών αιχμήs. Κάτι που φυσικά στο εξωτερικό έχουν καταλάβει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Πρόσφατο παράδειγμα η εξαιρετική δουλειά που έκανε ο πολύ σημαντικόs κοσμολόγοs Kip Thorne στο Interstellar. Στην Ελλάδα ακόμα υπάρχει η τουλάχιστον παράξενη αντίληψη που θέλει την Επιστημονική Φαντασία ωs "περιθωριακό" είδοs και λογοτεχνία "φυγήs".
Όσο λοιπόν αναλωνόμαστε σε κρύεs κωμωδίεs και ανούσια δράματα, στιs HΠΑ όχι πολλά χρόνια πρίν υπήρχε η καταπληκτική συνέχεια τηs διαστημικήs Saga του Star Trek, το Star Trek Voyager. Πραγματικόs παράδεισοs για όσουs ασχολούνται με προωθημένεs θεωρίεs Κοσμολογίαs και Κβαντικήs Φυσικήs.Στο 15ο επεισόδιο τηs σειράs του έβδομου και τελευταίου κύκλου, το σκάφοs στο μακρύ ταξίδι του επιστροφήs στην Γή απο το τέταρτο τεταρτημόριο του Γαλαξία, 75.000 έτη φωτόs μακριά ,παγιδέυεται σε μια περιοχή του Διαστήματοs που ονομάζεται Κενό. Μια περιοχή που οι ιδιότητεs τηs την κάνουν να μοιάζει με "Μή-Διάστημα" (Non-space), με παντελή έλλειψη φωτόs, άλλα και σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ύληs. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπο με εκατοντάδεs άλλα παγιδευμένα σκάφη, σε μία μάχη για επιβίωση, χωρίs ορατή δυνατότητα διαφυγήs.
Ίσωs οι σεναριογράφοι του επεισοδιου να ήταν "υποψιασμένοι", καθώs ήταν μόνιμη η παρουσία φυσικών στο επιτελείο τηs σειράs. Γεγονόs παραμένει ότι μόλιs 4 χρόνια μετά το ανάλογο επεισόδιο ανακαλύφθηκαν παρόμοιεs δομέs.
Αναλογή όμωs περιοχή ή καλύτερα περιοχέs υπάρχουν όντωs στο Διάστημα. Όχι με την ολοκληρωτική απουσία ύληs και φωτόs,άλλα με σαφώs πολύ χαμηλοτερη πυκνότητα ύληs απο τον μέσο όρο. Μία εξ αυτών βρίσκεται 3 δισεκατομμύρια έτη φωτόs μακριά απο την Γή ,και με διάμετρο 1,8 δισεκατμμύρια έτη φωτόs, είναι μια απο τιs μεγαλύτερεs παρατηρημένεs υπερδομέs. Δικαίωs φέρει το όνομα Yπερκενό (Supervoid).Πρόκειται για μια περιοχή του Διαστήματοs αρκετά "αραιοκατοικημένη" απο γαλαξίεs, και κατανομή ύληs,αραιότερη κατά 20% άλλα και σαφώs ψυχρότερη, αφού η θερμοκρασία αγγίζει μόλιs τα 70 μΚ (Μικροκέλβιν), σε αντίθεση με τα 2,7 Κέλβιν των όμορων περιοχών. Το Υπερκενό που οι ενδείξειs δείχνουν ότι μάλλον εξαπλώνεται, αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα αινίγματα τηs Κοσμολογίαs. Θέτει σε δοκιμασία το καθιερωμένο μοντέλο,καθώs σύμφωνα με αυτό δεν θα έπρεπε να διαθέτει τόσο μεγάλο μέγεθοs. Επίσηs "αψηφά" την Κοσμολογική Σταθερά, σύμφωνα με την οποία καμία δομή δεν μπορεί να ξεπερνά τα 1,2 δισεκατομμύρια έτη φωτόs σε διάμετρο.Όσο για την δημιουργία του, η πιθανότερη εξήγηση έχει να κάνει με μια διακύμανση του κβαντικού κενού στιγμέs μετά το Big Bang. Μια ενδιαφέρουσα όσο και αμφιλεγόμενη εξήγηση έρχεται απο την Laura Mersini-Houghton. Σύμφωνα με αυτό, το Υπερκενό δεν έιναι παρά το αποτύπωμα ενόs Παράλληλου Σύμπαντοs,που προκλήθηκε απο τον "Κβαντικό Εναγκαλισμό" με το δικό μαs, πρίν τα δύο Συμπαντα χωριστούν απο Κοσμικό Πληθωρισμό που ονομάστηκε Big Bang.
To Yπερκενό που απαντάται και με το όνομα "Κρύο Σημείο" Μέγα-Κενό" , και Υπερκενό του Ηριδανού", απο τον νότιο αστερισμό του Ηριδανού όπου και εντοπίζεται, είναι η ζωντανή απόδειξη οτι το Σύμπαν είναι πολύ πιπο απρόβλεπτο απο όσο μπορούμε να φανταστούμε, και ανάλογεs ανακαλύψειs μαs ωθούν να αναθεωρούμε αρκετέs απο τιs παγιωμένεs αντιλήψειs μαs.