Πανικόs είναι η πλησιέστερη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που βίωσε μεγάλο μέροs τηs Ανθρωπότηταs, στο όχι και τόσο μακρινό 1910. Υπαίτιοs, ο εικονιζόμενοs διάσημοs "ταραχοποιόs", Κομήτηs του Χάλλευ. Φυσικά ποτέ η Γή δεν κινδύνευσε απο τον Κομήτη, απλώs το πέρασμα του ήταν αρκετά κοντά στον πλανήτη μαs, στα 22 εκατομμύρια χιλιόμετρα, γεγονόs που έφερε την Γη να περνά απο την ουρά αεριών και σκόνηs του Χάλλευ, χωρίs περισσότερεs συνέπειεs.
Oι κομήτεs απο την αυγή σχεδόν του Πολιτισμού αντιμετωπίστηκαν με δέοs και φόβο, ώs "κακοί οιωνοί", και φορείs καταστροφών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση το 1347 και σύνδεση ενόs απο αυτούs, με την τρομερή επιδημία Βουβωνικήs Πανώληs, που θέρισε τον μισό πληθυσμό τηs Ευρώπηs απο το 1346 έωs και το 1350. Φυσικά ο κομήτηs δεν έιχε καμία σχέση με αυτό, καθώs η ασθένεια μεταδόθηκε απο τρωκτικά που μεταφέρθηκαν απο την Κεντρική Ασία,με τουs πρώτουs εμπόρουs του Δρόμου του Μεταξιού.
Οι κομήτεs αποτελλούν υπολλέιματα του υλικού τηs δημιουργίαs του Ηλιακού Συστήματοs και τουs βρίσκουμε να κινούνται σε μεταποσειδώνειεs τροχίεs, στην Ζώνη Kuipert και το Νέφοs Oort. Αποτελούνται κατά κύριο λόγο απο νερό σε μορφή πάγου, άλλα και Διοξείδιο του Ανθρακα, Μονοξείδιο, Μεθάνιο και Αμμωνία. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πυρήνεs τουs όπου βρίσκουμε μεταξύ άλλων πολύπλοκεs οργανικέs ενώσειs,και πιθανότητα υδρογονάθρακεs και αμινοξέα.
Σίγουρα η πτώση ενόs κομήτη θα έιχε αρκετά καταστροφικέs συνέπειεs για την Ζωή στην Γή, άλλα το οξύμωρο έιναι οτι είναι αρκετά πιθανό η ίδια η Ζωή στη Γή, να ευνοήθηκε απο ανάλογεs πτώσειs κομητών στο πρώιμο, βίαιο Ηλιακό Σύστημα. Τα υλικά που έφεραν μαζί τουs δημιούργησαν το κατάλληλο χημικό περιβάλλον, μέχρι την εμφάνιση των Κυανοβακτηρίων και την μετέπειτα έκρηξη του φαινομένου τηs Ζωήs.