"Το Άζωτο στο DNA μαs,
Το Ασβέστιο στα δόντια μαs,
O Σίδηροs στο αίμα μαs,
O Άνθρακαs,δομικό συστατικό τηs Χημείαs μαs,
Όλα σχηματίστηκαν στο εσωτερικό αστρων που κατέρρεαν,
Ειμαστε κυριολεκτικά φτιάγμενοι απο αστρικό υλικό."
Κάπωs έτσι ο Carl Sagan,θέλησε να μεταφέρει την τεράστια σημασία που έχει για την ζωή και όχι μόνο,ο βίαιοs θάνατοs ένοs υπερμαζικού αστέρα.
Εναs θάνατοs που δίνει ζωή σε δεκάδεs,ίσωs και εκατοντάδεs νέα άστρα και πλανητικά συστήματα,καθώs το υλικό που αποβάλλεται απο τον θνήσκοντα αστέρα,δημιουργέι "νέα ζωη".Απο μια ανάλογη διαδικασία,
4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πρίν,δημιουργήθηκε και το Ηλιακό μαs Σύστημα.
Για να γίνει έναs αστέραs supernova (ή υπερκανοφανήs),θα πρέπει τουλάχιστον να εχέι μάζα 15 φορέs αυτη του Ηλιου.Στην ουσία τα άστρα ειναι "τεράστιεs μηχανέs σύντηξηs",κάθώs σε όλη την διαρκεια τηs ζωήs τουs,μεταστοιχειώνουν το Υδρογόνο,και το Ήλιο σε βαρύτερα στοιχεία,όπωs o Ανθρακαs,το Λιθιο,ο Σιδηροs,και το Ασβεστιο.
Οταν λοιπόν τα καύσιμα εξαντληθούν,το άστρο αρχίζει να "καει" άνθρακα,την ιδια στιγμή τα βαρύτερα στοιχέια,αρχίζουν να στρωματοποιουνται γύρω απο τον πυρήνα,ασκώνταs ολοένα και μεγαλύτερη πίεση.Οταν η πίεση ξεπεράσει το κρίσιμο όριο-όριο Τσαντρασενκάρ-,αρχίζει η βαρυτική κατάρρευση προs τα "μέσα".Τελικά ο πυρήναs θερμαίνεται και γίνεται εξαιρετικά πυκνόs,με αποτέσλεσμα να αντιστρέφει την κατάρρευση,εκτινάσονταs εξαιρετικά βιαια υλικό στο Διάστημα,με ταχύτητεs που ξεπερνούν τα 30000 km/sec.
Eίναι τέτοια η φύση τηs έκρηξηs,που για σύντομο χρονικό διάστημα,εναs supernova,μπόρει να επισκιάζει τον Γαλαξία του σε λάμψη.
Με την πάροδο του χρόνου,η λάψμη σταδιακά φθίνει,αφήνονταs τον αμυδρό υπερπυκνο πυρήνα του άστρου,που ονομάζεται αστέραs νετρονίων.
Οταν δε η αρχική μάζα του άστρου ειναι μεγαλύτερη απο 30 ηλιακέs μάζεs,τότε αυτο που μένει πίσω ειναι μια μελανή οπή,μάυρη τρύπα.
Το διασκορπισθέν στο διάστημα υλικό,δημιουργέι ενα εντυπωσικό νεφέλωμα,το οποίο με την σειρά του εμπλουτίζει τα μοριακά νέφη,που οδηγούν στον σχηματισμό νέων άστρων.