'Eναs πολύ αποδοτικόs και συνάμα οικονομικόs τρόποs εξόδου στο Διάστημα,είναι ο Διαστημίκοs Ανελκυστήραs.
Μια σχετικά παλια ιδέα,πρωτοδιατυπώθηκε το 1895 απο τον πρωτοπώρο Ρώσο επιστήμονα Konstantin Tsiolkovski,και έγινε αρκετα δημοφιλήs,τόσο στουs κύκλουs των επιστημόνων,οσο και σε αρκετούs συγγραφείs,όπωs ο Arthur Clarke,ο οποιόs το 1979 με το μυθιστόρημα του "Οι Πύλεs του Παραδείσου",έδωσε μια πολύ σαφή εικόνα για τον τρόπο λειτoυργίαs του.
Αποτελείται απο πολύ λεπτούs,αλλα εξαιρετικά ανθεκτικούs νανοσωλήνεs άνθρακα,με διάμετρο οχι μεγαλύτερη απο 1 cm,και πάχοs οσο μια κόλλα χαρτί,αλλα με εξαιρετική αντοχή,πολλαπλασια του χάλυβα,λόγω των ιδιοτήτων του,που απορρέουν απο τουs εξαιρετίκα ισχυρούs δεσμούs που αναπτύσουν τα μορια άνθρακα που τον αποτελούν.
Εκμετελεύεται την φυγόκεντρο δύναμη,καθώs ο μήκουs αρκετών χιλάδων χιλιομέτρων σωλήναs,παράμενει "αγκυροβολημένοs" στην επιφάνεια τηs Γήs,την ίδια στιγμή που στο άλλο άκρο του,πέρα απο την γεωστατική τροχιά (35786 χλμ),βρίσκεται ενα αντίβαρο.Το καλώδιο μένει τεντωμένο χαριs στην αντίρροπη δράση τηs φυγόκενρου δύναμηs,με την βαρυτική έλξη τηs Γήs.
Θα μπορεί να μεταφέρει φορτία απο 20 έωs 200 κιλά,με απόλυτη ασφάλεια,και με ταχύτητεs πάνω απο 200 χλμ την ώρα.
Πρόσφατα ιαπωνική εταιρία ανακοίνωσε οτι θα μπορεί να αναπτυχθεί μέχρι το 2050,καθιστώνταs παρελθόν,τουs δαπανηρούs και όχι πάντα ασφαλείs πρωοθητικούs πυράλουs,και εγκανιάζονταs μια νέα εποχή διαστημικήs εξερεύνησηs.