Δεν είναι λίγεs οι φορέs που στην αναζήτηση μαs για ζωή πέρα απο τα όρια του πλανήτη μαs, θεωρούμε ότι η Γή, ίσωs να βρίσκοταν στο κατάλληλο μέροs, την κατάλληλη χρονική περίοδο, και με τιs κατάλληλεs πλανητικέs παραμέτρουs, για να εδραιωθεί και να αναπτυχθεί η ζωή όπωs σήμερα την γνωρίζουμε.

Η ζωή που μαs είναι γνώριμη και που βασίζεται στην χημεία του Άνθρακα, απαιτεί κάποιεs δεδομένεs συνθήκεs για να μπορέσει σε μια πρώτη φάση να επιβίωσει. Έναs βραχώδηs πλανήτηs, όχι πολύ κοντα, άλλα όυτε και πολύ μακριά απο ένα σχετικά σταθερό άστρο όπωs είναι τα άστρα που ανήκουν στην κατηγορία του Ήλιου, ή κάποιοs Ερυθρόs Nάνοs. Αυτού του τύπου τα άστρα, ξεχωρίζουν για την κατά κανόνα ήρεμη ζωή τουs, χωρίs εντυπωσιακέs εξάρσειs θανατηφόρων για την ζωή ακτινοβολιών.
Η ζωή επίσηs όπωs μαs είναι γνώριμη χρειάζεται μια σχετικά δεδομένη ατμοσφαιρική σύσταση, όχι ακραίο εύροs για να επιτρέπει στο νερό να υφίσταται σε υγρή μορφή για μεγάλα διαστήμα ή και σε μόνιμη βάση. Η παρουσία του νερού είναι υψίστηs σημασίαs, γιατί αποτελεί τον ιδανικό καταλύτη των αντιδράσεων που είναι βασικέs για την ζωή. Η κυκλική ζώνη που διαθέτει τιs πρόσφορεs αυτέs συνθήκεs, ποικίλει απο άστρο σε άστρο, και ονομάζεται Κατοικίσιμη ζώνη του άστρου. Ο όροs αναπτύχθηκε κατά την δεκαετεία του '50, και σήμερα γνωρίζουμε ήδη αρκετούs "γήινουs" πλανήτεs σε άλλα αστρικά συστήματα, που βρίσκονται εντόs των οριών τηs Κατοικίσιμηs ζώνηs του άστρου τουs, και τουs καθιστά πολύ ενδιαφέροντεs παρατηρησιακούs στόχουs.

Οι συνεχόμενεs ανακαλύψειs εξωπλανητών απο το 1995 και μετά, ώθησε τουs ειδικούs να αναρωτηθούν αν μια ανάλογη ζώνη μπορεί να υφίσταται και σε μεγαλύτερη, γαλαξιακή κλίμακα. Άν υπάρχει δηλαδή μια ανάλογη κυκλική περιοχή γύρω απο κάθε γαλαξία που οι συνθήκεs να είναι πρόσφορεs για τον σχηματισμό εξωπλανητών με τιs κατάλληλεs συνθήκεs. O σχετικά νέοs αυτόs εισήχθη το 2001 απο τον Guillermo Gonzalez.

Άν και η ιδέα ακόμα αποτελεί αντικείμενο εντατικήs έρευναs, μπορούμε να πούμε ότι η Γαλαξιακή Κατοικίσιμη Ζώνη, μπορεί να περιλαμβάνει μια περιοχή διαμέτρου αρκετών χιλιάδων ετών φωτόs, όπου άστρα σαν τον Ήλιο ή τουs Ερυθρούs Νάνουs μπορούν να διαθέτουs βραχώδειs πλανήτεs σε σχετικά ικανοποιήτικο αριθμό, που να παρουσιάζουν πρόσφορεs για την ζωή συνθήκεs. Απο την μελέτη η πρώτη πολύ σημαντική παράμετροs έχει να κάνει με την μεταλλικότητα ενόs άστρου, το κατά πόσον δηλαδή είναι πλούσιο σε στοιχεία βαρύτερα απο το Υδρογόνο και το ΄Ηλιο. Πράγματι οι πλανήτεs σχηματίζονται σε ασρικό περιβάλλον πλούσιο σε βαρύτερα στοιχεία, γεγονόs που βοηθά και στον σχηματισμό βραχώδων πλανητών. Άν και τα δεδομένα έχουν δείξει τον σαφή συσχετισμό τηs μεταλλικότηταs με τον σχηματισμό μεγάλων πλανητών, είναι μάλλον ασφαλέs να υποθέσουμε ότι αφορά και τον σχηματισμό των μικρότερων. Κάποιεs περιοχέs του Γαλαξία φαίνονται πλουσιότερεs σε μέταλλα. Όσο απομακρυνόμαστε απο το γαλαξιακό κέντρο τόσο φτωχότερη γίνεται η παροουσιά των μετάλλων. Άστρα βρισκόμενα στην γαλαξιακή άλω, πολύ μακριά δηλαδή απο το κέντρο, φαίνεται δύσκολο να διαθέτουν την απαιτούμενη μεταλλικότητα για τον σχηματιμό πλανητών. Όσο πλησιάζουμε πρόs το κέντρο, τόσο πιο πρόσφορεs γίνονται οι συνθήκεs. Όμωs όσο πλησιάζουμε προs το κέντρο τόσο αυξάνουν και οι κίνδυνοι για την ζωή. Οι όμορεs περιοχέs έιναι πυκνοκατοικημένεs. Η εγγύτητα φέρνει βαρυτικέs αλληλεπιδράσειs μεταξύ των άστρων, που μπορούν να ωθήσουν μεγάλο αριθμό κομητών στο εσωτρικό του εκάστοτε ηλιακού συστήματοs με μάλλον σε μακροχρόνια βάση καταστροφικέs για την ζωή επιπτώσειs. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για κοσμικήs κλίμακαs γεγονότα, όπωs οι εκρήξειs supernova, άλλα και οι εκλάψμειs ακτινοβολίαs-γ. Όσο πιο κοντά στην πηγή του συμβάντοs, τόσο μεγαλύτεροs o κίνδυνοs για την ζωή.

Οι συνθήκεs δείχνουν καλύτερεs σε μέσεs αποστάσειs και κυρίωs στουs γαλαξιακούs βραχίονεs, και την γαλαξιακή μπάρα. Η θέση του Ηλιακού Συστήματοs, βρίσκεται σε έναν απο τουs γαλαξιακούs βραχίονεs, καθώs και η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των άστρων που ερευνούμε για την ύπαρξη εξωπλανητών. Ούτε όμωs και σε αυτήν την θέση εκλέιπουν οι κίνδυνοι, που μπορεί να ενσαρκώνονται στην διάβαση απο μεγάλα μοριακά νέφη αερίων. Τα μοριακά νέφη όμωs είναι και αυτά που συντελούν στον αστρικό και κατόπιν πλανητικό σχηματισμό, και φαίνεται να βρίσκονται σε αφθονία σε αυτέs τιs περιοχέs, σε αντίθεση με το γαλαξαικό κέντρο που κατά κανόνα περιέχει γηραία άστρα.

Άν και τα όρια τηs Γαλαξιακήs Κατοικίσιμηs Ζώνηs σε κάθε Γαλαξία δεν είναι σαφώs καθορισμένα, και η θεωριά δέχεται κριτική, είναι μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση που αν μή τί άλλο μπορεί να μαs δώσει έναν χρηστικό οδηγό για την αναζήτηση μαs.