Μια εξαιρετικά φιλόδοξη ιδέα,δημοφιλήs σε αρκετούs επιστήμονεs,ειναι η μετατροπή του πλεόν "γαιόμορφου" των πλανητών,του Άρη,σε μια "Νέα Γή".
Δεδομένου οτι κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον μπόρει το ανθρώπινο γενοs να κληθεί να εγκαταλείψει τον μητρικό πλανήτη,έιτε λόγω πλανητικήs καταστροφήs,είτε για λόγουs πλανητικού εποικισμού,αρκετοί επιστήμονεs διαφόρων ειδικοτήτων,έχουν προτεένει τρόπουs για να επιτευχθει αυτόs ο στόχοs.Αξίζει να σημειωθεί οτι η σημερινή τεχνογνωσία δεν έπαρκεί,αυτό ειναι κατι που θα απασχολήσει τιs επερχόμενεs γενεέs.Παράλληλα ο Άρηs ειναι η καλύτερη δυνατή περίπτωση όχι μόνο λόγω καποιαs γεωλογικήs συγγένειαs με την Γη,άλλα και λόγω του οτι έχουμε ισχυρέs ενδείξειs οτι  4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν,έμοιαζε αρκετά με την Γη,με πολύ ηπιότερο κλίμα,και νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του.Παράλληλα ειναι στα όρια τηs "κατοικίσιμηs ζώνηs" του Ηλιακού Συστήματοs,όπου θεωρητικά θα μπορούσε να ευδοκιμήσει ζωή.Ίσωs το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ειναι η αφθονία νερού σε μορφη πάγου,τόσο στουs πόλουs του,όσο και στο υπέδαφοs (permafrost),όπωs πρόσφατα επιβεβαίωσε η διαστημοσυσκευή Mars Curiosity Rover.
Οι τρόποι που έχουν προταθεί έχουν μια κοινή συνισταμένη.Μιλούν για ενα παρατεταμένο και έντονο ¨"Φαινόμενο του θερμοκηπίου" στον Αρη,καθώs ειναι ο μόνοs τρόποs να εξισορροπηθεί η θερμοκρασία του,που μπορεί να κυμαινεται απο -153 C στουs πόλουs εωs και 20 C στον Ισημερινό,με μια μέση τιμή -55 C.Η υψηλή περιεκτικότητα του Άρη σε Διοξείδιο του Ανθρακα,ένα κατεξοχήν αέριο θερμοκηπίου,και η απελευθέρωση του στην ατμόσφαιρα ειναι το πρώτο βήμα.Η χρήση κατόπτρων σε τροχία που θα εστιάζουν το ηλιακό φωs στην επιφάνεια του,θερμαινονταs το έδαφοs και απελευθερώνονταs το διοξειδιο,ειναι μια δημοφιλήs ιδέα.Μια άλλη ιδέα ειναι η κατευθυνόμενη πρόσκρουση στην επιφανεια του μικρών αστεροειδών.Η θερμική ενέργεια που θα εκλυθεί,θα προκαλέσει κι'αυτή με τη σειρά τηs,τήξη του παγωμένου διοξειδίου.Εχει προτάθει και η εισαγώγη ανθεκτικών μικροοργανισμων στην επιφάνεια του,οπωs τα Κυανοβακτήρια,των οποίων η φωτοσυνθετικη δράση θα ενίσχυε τον κύκλο του Διοξεδιου,ενώ θα ξεκινουσε να ελευθερώνει στην ατμόσφαιρα και μοριακό Οξυγόνο,το οποίο βρισκεται στην Άρη ειτε σε ένωση με τον Ανθρακα (CΟ2),έιτε στα πετρώματα με την μορφη μεταλλικών οξειδιων.
Ενίσχυση του φαινομένου θα μπορούσε να επιτευχθεί με την εισαγωγή Μεθανιου και Αμμωνίαs,αλλων δυο αεριων θερμοκηπίου,που θα σταθεροποιούσαν την νέα ατμόσφαιρα.
Ακόμα και με άριστη τεχνογνωσια,είναι μια διαδικασία που θα χρειαζόταν αίωνεs,μέχρι το Οξυγόνο να φτάσει σε φιλόξενα επιπεδα για τη Ζωή,και μέχρι να αρχίσουν να ευδοκιμούν σε πρώτο στάδιο  απλοί φυτικοί οργανισμοί.
Παράλληλα τουλαχιστον δύο συνθήκεs θα ειναι σωστή πρόκληση για την διαδικασια αυτή.Η χαμηλή βαρύτητα του Αρη,μόλιs το 38% τηs γήινηs,που θα καθιστούσε πόλυ δύσκολο για τον πλανήτη να διατηρησει την ατμόσφαιρα του,χωρίs αυτή να διαφύγει στο διάστημα,και θα έφερνε τουs εποίκουs αντιμέτωπουs με σωρεία προβλημάτων υγείαs λογώ τηs παρατεταμένηs διαμονήs τουs σε τόσο χαμηλή βαρύτητα.
Επισηs η σχεδόν έλλειψη Μαγνητόσφαιρas,αφήνει τον πλανήτη έρμαιο,τόσο του Ηλιακού Ανέμου,οσο και των βλαβερών ακτινοβολιών του Ηλιου,καθώs επίσηs και εντελώs απροστάτευτο στην Κοσμική Ακτινοβολία.Προβλήματα για τα οποια τώρα δεν υπάρχει λύση.Ισωs καποια στιγμή προσπέλαστούν,και οι μελλοντικέs γενέεs αφαιρέσουν τον λήμμα "Κόκκινοs πλaνήτηs" απο τα λεξικά.Παρόμοια σχέδια εχουν εξεταστεί τόσο για την Αφροδιτη,οσο και για την Ευρώπη,τον δορυφόρο του Δία.